1 Di gànz Gémeinda vu da Israélita ésch üss éhrem Làger én d’r Wüsté Sin üssagézoga fér éhri Tàgesreisa, wia’s YAHWEH béfohla hàt. Si han én Réfidim g’làgert, do hàt s’ Volk kè Wàsser kàà zum trénka.
2 Si han géga d’r Moses g’murrt un g’saidt : Géb uns Wàsser zum drénka. Moses hàt g’àntworta : Wurum murra éhr géga méch ? Wurum versüacha éhr YAHWEH ?
3 Àwer vum Durscht géplogt hàt s’Volk wédder géga d’r Moses g’murrt : Wurum hàsch dü uns üss Ägypta ziaga loo, dàss dü uns, unseri Kìnder un unser Vééh vor Durscht starwa loosch ?
4 Moses hàt zum YAHWEH g’schroja : Wàs soll éch mét dam Volk màcha ? As fahlt nét viel, so steiniga si méch.
3 D’r namlig Owa sénn d’ Wàchtla uffakumma un han s’ Làger bédèckt. Àm Morga ésch d’r Tàuija g’laga réngs um s’ Làger hèrum.
14 Àls d’r Tàuija awag g’séé ésch, lüag, do ésch’s g’laga uff’m Boda rund un klei, wia Riffa.
15 Wu di Isrealita dàs g’sah han, han si unter séch g’saidt : «Man hu» ? Wàs ésch dàs ? Dènn si han nét g’wésst, wàs dàs ésch. Moses àwer, hàt zu éhna g’sprocha : Dàs ésch dàs Brot, dàs YAHWEH eich z’assa gawa hàt.
16 Dàs ésch àwer YAHWEH’s Gébot : A jéder sàmmelt so viel ar zum Assa brücht, a Krüag ( Gomer) voll fér jéda, noch d’r Zàhl vu da Litt én sinem Zèlt.
22 Moses hàt Israël ziaga loo vum Schélfméér noch d’r Wüste Chur. si sénn drèji Tag én d’r Wüste g’wàndert, ohna Wàsser zu fénda.
23 Si sénn noch Mara kumma, àwer s’ Wàsser vu Mara han si nét kènna trénka, wiel’s séhr bétter g’séé ésch. Dorum hàt’ma d’r Ort Mara g’nènnt.
24 Do hàt s’ Volk g’murrt géga d’r Moses un g’saidt : Wàs solla mér trénka ?
25 Ar hàt zu YAHWEH g’schroja un YAHWEH hàt éhm a Holz gézeigt, dàs hat ar én s’ Wàsser g’worfa un do ésch s’Wàsser siass wura. Do hàt ar éhna s’ G’sètz un s’ Racht gaa fér si uff Prob zu stèlla,
15 YAHWEH hàt zum Moses g’saidt : Wurum schrèijsch dü zu Mér ? Sàg én da Séhn vu Israël si solla witterscht furtziaga.
16 Dü àwer, léppf dini Stàb un strèck dini Hànd üss éwer s’Méér un teil’s, so dàss di Séhn Israëls uff truckenem Boda durch s’ Méér làufa.
17 Un Éch wéll s’Harz vu da Ägypter so verstocka, dàss si hénter éhna nochziaga, un wéll so Mini Hèrrligkeit zu ungènschta vum Pharao, vu Siner Àrméé, vu sina Waga un vu sina Ritter béwiesa.
18 Di Ägypter solla léhra, dàss Éch YAHWEH bén, wénn Éch Méch zu ungénschta vum Pharao vu sina Waga un vu sina Ritter verhèrrligt hàn.
17 Als d’r Pharao s’Volk hàt lossa ziaga, hàt si YAHWEH nét durch dàs Lànd vu da Philister g’fiahrt, wu àm nééschta g’séé war, YAHWEH, àwer, hàt gédankt, s’Volk kènntig’s bérèja, wènn as di Kampf vor séch séht, un kènntig wédder noch Ägypta umkéhra.
18 Dorum hàt AR s’Volk a Umwag màcha loo durch d’Wüsté zum Schélfméér. Israël ésch én d’r bèscht Ordnung üss’m Ägyptalànd gézoga.
19 Moses hàt di Gébeiner vum Josef métg’numma ; dènn Josef hàt én da Séhn Israëls a Eid àbg’numma un g’sprocha : YAHWEH wéll séch sécher èich àànamma un wènn da Tàg kummt, mian éhr mini Gébeiner vu do mét èich métnamma.
20 Si sénn vu Sukkot üssa gézoga un han én Étam àm Rànd vu d’r Wüsté g’làgert.