12 YAHWEH hàt zu Moses g’sprocha : Sàg ém Aaron : Strèck dina Stàb üss un schlàg én d’r Stauib vu d’r Arda, dàss ar zu Schnooga wurd ém gànza Ägyptalànd.
13 Si han’s a so g’màcht, hàt di Hànd üssg’strèckt, hàt mét sinem Stàb én d’r Stauib vu d’r Arda g’schlàga. As sénn Schnooga kumma un han séch uff di Mènscha un uff s’Vééh g’sètzt ; àlla Stauib ésch zu Schnooga wura ém gànza Ägyptalànd.
14 Di Zauwerer han s’Namliga mét éhra Haxakunscht g’màcht, um Schnooga hèrvor zu brénga, àwer as ésch nét gànga. Di Schnooga sénn àn da Mènscha wia àm Vééh g’séé.
15 Di Zauwerer han zum Pharao g’saïdt : Dàs ésch Gottes Fénger. ém Pharao si Harz àwer, ésch verstockt wura un ar hàt nét uff si g’horcht, so wia’s YAHWEH vorg’saîdt kà hàt.
14 YAHWEH hàt zum Moses g’sprocha : Harz vum Pharao ésch härt, ar weigert séch s’Volk furtziaga zu loo.
15 Gàng zum Pharao morga friahji, wénn ar àns Wàsser géht, trétt éhm entgéga àm Ufer, némm dina Stàb én d’Hànd, da wu zur Schlàng wura ésch.
16 Un spréch zu éhm : YAHWEH, d’r GOTT vu da Hébräer hàt méch zu dér g’schéckt fér dér zu sàga : Loss mi Volk furtziaga dàss as Mér én d’r Wüsté diant. Àwer bis jètzt, hàsch dü nix wèlla hééra.
17 Dorum sollsch dü erfàhra dàss Éch YAHWEH bén : Éch wéll mét dam Stàb uff s’Wàsser schlàga un as wérd séch umwàndla én Blüat.
19 Di Vormanner vu da Israelita han g’sah, dàss’s mét éhna nét güat stéht, wènn g’sait wura ésch si dèrfa nix nochloo àn d’r Tàgesleischtung vu da Bàchstei.
20 Un wu si vu Pharao furt sénn, sénn si ém Moses un ém Aaron bégégnet, dènn si sénn do g’stànda un han uff si g’wàrta.
21 Si han zu éhna g’saidt : Màg YAHWEH èjri Àrwet sah un eich strofa wia éhr’s verdiana. Éhr han uns én Verrüf gébrocht bim Pharao un sinem Hof, un han so s’ Schwart éhna én di Hand gaa uns zu tééta.
22 Moses hàt séch wédder àn YAHWEH g’wanda un hàt zu Éhm g’sprocha : HÈRR, wurum béhàndelsch Dü dàs Volk so härt ? Wurum hàsch Dü méch do àna g’schéckt ?
1 Nochar sénn Moses un Aaron zum Pharao gànga un han zu éhm g’saidt : Dàs ésch wàs YAHWEH, Gott vu Israël g’sprocha hàt : Loss Mi Volk furtgéh, so dàss as a Fascht zu miner Éhr, én d’r Wüsté, hàltet.
2 D’r Pharao hàt g’àntworta : Wèr ésch YAHWEH ? Éch weiss nix vu YAHWEH, un wéll Israël oï nét furt géh loo.
3 Si han g’àntworta : Loss uns géh fér a drèji Tàgesreis én d’ Wüsté un ém YAHWEH unserem Gott zu opfra, üss Furcht dàss Ar uns heimsüacht mét d’r Pèscht oder Schwért.
4 D’r Kœnig vu Ägypta hàt zum Moses un Aaron g’saidt : Wurum wann éhr s’Volk vu siner Àrwet frèji màcha ? Géhn àn èjra Dianscht.
18 Moses ésch wédder z’ruckgànga zu sinem Schwégervàtter Jitro, un hàt zu éhm g’sprocha : Loss méch géh zu mina Briader én Ägypta un sah ob si noch lawa. Jitro hàt zu éhm g’sprocha : Gàng én Frééda.
19 YAHWEH hàt zu Moses én Médian g’sprocha : Gàng z’ruck noch Ägypta, dènn àlli wu déch han wèlla umbrénga, sénn tod.
20 So hàt Moses sini Fràui un sina Suhn g’numma, hàt si uff a Ėsel g’sètz un ésch wédder noch’m Lànd Ägypta gézoga, ar hàt d’r Stàb Gottes én sini Hànd g’numma.
21 Un YAHWEH hàt zum Moses g’sprocha : Jètzt, wu dü z’ruck noch Ägypta ziagsch, sèy g’réschta àlli dia Wundertàta wu ĖCH dér di Kràft gawa han zu màcha, vor’m Pharao vollbréngsch. ĖCH àwer, wéll si Harz verstocka, so dàss ar s’Volk nét losst géh.