1 Wènn a Diab ergréffa wìrd bi’ma Iibruch un wìrd d’rbii g’schlàga, dàss ar stérbt, so g’schéét kè Blüatschuld.
2 Soll àwer di Sunna scho uffgànga g’séé séé, so légt Blüatschuld vor. A volli Z’ruckgàb soll folga. Soll ar nix hàà, so soll ma éhna verkàuifa fér d’r Wart vum Géstohlana.
3 Féndet ma bi éhm Géstohlenes làwandig, sèj’s a Rìnd, a Ėsel oder a Schoof, so müass ar’s zweifàch z’ruck gaa.
4 Wènn jémànd uff’ma Àcker oder Rabbarg Schàda ànréchtet, wéél ar si Vééh s’ Fald vu’ma àndra àbweida losst, so müass ar d’r Wart vum àbgégràssta Fald z’ruck gaa. Hàt ar, àwer s’gànza Fald àbgràssa loo, so müass ar d’r Wart, ém Verglich vu d’r bèscht Arnt vu dam Fald oder Rabbarg, z’ruck gaa.
5 Wènn a Fiir üssbrécht, Dorna ergréfft, a Gàrwahüffa oder Frucht dia noch stéht oder a Àcker verbrènnt, so müass d’r Mànn wu veràntwortlig ésch, d’r Schàda ersètza.
6 Wènn jémànd ém Naschta Gald oder a Gégastand zum uffbéwàhra gétt, un as wìrd üss sinem Hüss g’stohla : féndet ma d’r Diab, so soll ar’s zweifàch erstàtta.
7 Féndet ma àwer d’r Diab nét, so soll d’r Hèrr vum Hüss vor GOTT tratta un schwœra, dàss ar nét Hànd àn s’ Eigatum vum Nachschta g’lègt hàt.
8 Wènn eina d’r ànder àls Schwéndler béschuldigt, soll’s séch um Rìnd oder Ésel, oder Schoof, oder Kleider oder wàs sunscht noch hatt sotta verlora gànga séé, da Streit soll vor GOTT kumma. Da wu GOTT schuldig erklärt, müass s’ doppelta ém àndra z’ruckgaa.
9 Wènn jémànd sinem Nachschta a Rìnd oder a Ėsel oder a Schoof oder érgend a Stéck Vééh zum hiata gétt un as stérbt’m oder kummt zu Schàda oder wìrd’m awaggétréwa, ohna dàss’s jémand séht,
10 a Eid vor GOTT soll b’schliassa wèr d’ Hànd àm àndra si Eigatum g’lègt hàt. D’r B’sétzer soll namma wàs éwrig bliebt, so dàss d’r ànder kè Ersàtz brücht leischta.
11 Hatt’s éhm àwer a Diab g’stohla, so soll ar’s ém B’sétzer ersètza.
12 Ėsch’s àwer zerrìssa wura durch wéld Vééh, so soll ar’s brénga àls Béwies un brücht’s nét ersètza.
13 Wènn jémànd a Stéck Vééh vum Nachschta léhnt un dàs Vééh kummt zu Schàda oder stérbt, wènn d’r B’sétzer nét d’rbii ésch, so soll ar’s ersètza.
14 Ésch d’r B’sétzer d’rbii, so soll ar’s nét ersètza. Wènn’s g’léhnt ésch, so soll d’r Wart noch’m Léhnpriis verrachnet wara.
15 Wènn einer a Jungfràui verfiahrt, dia nét verlobt ésch, un schloft mét’ra, so soll ar di Métgéft bézàhla un si àls Fràui namma.
16 Weigert séch d’r Vàtter si éhm zu gaa, so müass ar trotzdam di Métgéft vun’ra Jungfràui bézàhla.