1 Un GOTT hàt àll dia Worta g’rèdt :
2 ‘’ Éch bén YAHWEH, dina GOTT, Da wu déch üssem Ägyptalànd, üss d’r Knachtschàft g’fiahrt hàt. ‘’
3 Dü sollsch kè àndri Gœtter hàà nawa mér !
4 Dü sollsch dér kè Bìldnis noch érgend a Gleischnis màcha, wéder vu dam wàs owa ém Hémmel, noch vu dam wàs unta uff Arda, noch vu dam, wàs ém Wàsser unter d’r Arda ésch :
5 Batta si nétt àà un diana éhna nétt ! Dènn Éch, YAHWEH, dina GOTT, éch bén a eiferséchtiger GOTT, da di Missétàta vu da Vatter bis én s’ drétta un én s’ viarta Glééd heimsüacht àn da Kìnder vu dana wu Méch hàssa.
6 Da, àwer Bàrmharzigkeit erwiest àn vieli toïsigi, dia Méch liawa un Mini Géboter hàlta.
7 Dü sollsch d’r Nàma vu YAHWEH, dii GOTT nét mìssbrücha, dènn YAHWEH, wìrd da nét ungéstroft loo, da wu sina Nàma mìssbrucht.
8 Dank àn d’r Sabbattàg, dàss dü’ na heiligsch.
9 Sèchs Tag sollsch dü schàffa un àlli dini Warker tüa.
10 Àwer d’r séweta ésch d’r Sabbat vu YAWEH, dii GOTT. Do sollsch dü kè Àrwet màcha, oï nét dina Suhn, dini Tochter, dina Dianer, dini Màgd, di Vééh, oï nét d’r Frèmdlìng wu én diner Stàdt wohnt.
11 Dènn én sèchs Tag hàt YAHWEH Hémmel un Arda g’màcht un s’ Méér, un àlles wàs d’rénna ésch, un hàt àm séweta Tàg g’rüaht. Dèshalb hàt YAHWEH d’r Sabbattàg g’sagnet un g’heiligt.
12 Dü sollsch dina Vàtter un dini Müater éhra so dàss dü làng labsch ém Lànd, dàss YAHWEH, dii GOTT dér gaa wìrd.
13 Dü sollsch nétt umbrénga !
14 Dü sollsch nétt éhébracha !
15 Dü sollsch nétt stahla !
16 DÜ sollsch kè fàlsch Zeugnis gaa géga dina Nochber !
17 Dü sollsch ém Nochber si Hüss nétt bégéhra ! Dü solsch ém Nochber sini Fraui, sina Dianer, sini Màgd, si Rìnd, sina Esel, nétt bégéhra un wàs d’r Nachschter noch hàt.
18 Un àlla Volk ésch Ziega wura vum Dundra un Blétza un vum Schàll vu d’r Posauina un vum Rauicha vum Barg , s’Volk hàt’s g’sah, hàt gézéttert un sina Àbstànd g’numma.
19 Si han zum Moses g’saidt : Rèdt dü mét uns un mér wann horcha; loss GOTT nét mét uns rééda, sunscht wara mér starwa.
20 Moses àwer, hàt zum Volk g’saidt : Fèrcha eich nét, dènn GOTT ésch kumma, eich zu versüacha, domét éhr’s vor Auiga han, wia Ar zu fèrcha ésch un éhr nét séndiga.
21 So ésch s’ Volk én d’r Witta g’stànda, Moses àwer, hat séch dar schwàrz Wulk g’nächert, wu GOTT drénna g’séé ésch.
22 YAHWEH hàt zum Moses g’sprocha : Dü sollsch én da Israëlita sàga : Ėhr han g’sah wia ÉCH vum Hémmel zu eich g’rèdt han.
23 Dorum solla éhr nawa Mér kè àndri Gœtter üss Gold oder Sélwer eich màcha.
24 A Àltàr üss Arda solla éhr màcha uff dam dü dii Bràndopfer un dini Dànkopfer, dini Schééf un dini Rìnder opfersch. Àn jédem Ort wu Éch mina Nàma loss gédanka, do wéll Éch zu dér kumma un déch b’sagna.
25 Un wènn dü Mér a steinerna Àltàr wéllsch màcha so verwand kè iiseners Géschérr, sunscht tüasch dü’ na entweiha.
26 Dü sollsch oï nét uff Stufa zum Àltàr uffastiega, domet dini Nàcktheit séch nét zeigt.