17 Als d’r Pharao s’Volk hàt lossa ziaga, hàt si YAHWEH nét durch dàs Lànd vu da Philister g’fiahrt, wu àm nééschta g’séé war, YAHWEH, àwer, hàt gédankt, s’Volk kènntig’s bérèja, wènn as di Kampf vor séch séht, un kènntig wédder noch Ägypta umkéhra.
18 Dorum hàt AR s’Volk a Umwag màcha loo durch d’Wüsté zum Schélfméér. Israël ésch én d’r bèscht Ordnung üss’m Ägyptalànd gézoga.
19 Moses hàt di Gébeiner vum Josef métg’numma ; dènn Josef hàt én da Séhn Israëls a Eid àbg’numma un g’sprocha : YAHWEH wéll séch sécher èich àànamma un wènn da Tàg kummt, mian éhr mini Gébeiner vu do mét èich métnamma.
20 Si sénn vu Sukkot üssa gézoga un han én Étam àm Rànd vu d’r Wüsté g’làgert.
21 YAHWEH ésch vor éhna hargézoga, àm Tàg én’ra Wulkasüüla, um si uff’m rachta Wag zu b’hàlta, un bi Nàcht én’ra Fiirsüüla, um éhna zu schiena, domét si Tàg un Nàcht han kènna wàndra.
22 Di Wulkasüül bi Tàg, wia di Fiirsüül bi Nàcht sénn nia g’wécha.
K. 14, 1- 14
1 YAHWEH hàt mét Moses g’sprocha un g’saidt : Rèdt zu da Israëlita un sàg éhna, dàss si umkéhra un làgra bi Pi-Hahirot zwéscha Migdol un d’m Méér, vor Baal-Zéfon ; dam géganéwer solla éhr làgra.
3 D’r Pharao wérd vu da Israélita sàga : Si han séch vèrìrrt ém Lànd un d’Wüsté hàt si jètzt iig’schlossa.
4 Éch wéll si Harz verstocka, dàss ar éhna noojàgt un wéll Mini Hèrrligkeit ém Pharao béwiesa un én àll siner Màcht, un di Ägypter solla erkènna dàss Éch YAHWEH bén. Un si han’s a so g’màcht.
5 Als as ém Kénig vu Ägypta ààg’saidt wura ésch, dàss s’Volk g’floha ésch, hàt séch si Harz un s’Harz vu sina Grossa géga géga s’ Volk verwàndelt,, un si han g’rèdt : Wurum han mér dàs g’màcht un Israël ziaga loo, so dàss si uns némma diana ?
6 Un ar hàt sina Wàga ààg’spànna un hàt si Volk métg’numma.
7 Ar hàt sèchshundert üsserléseni Waga mét g’numma un wàs sunscht noch àn Waga én Ägypta g’séé sénn, mét Kampfer uff jédem Wàga.
8 YAHWEH hàt ém Pharao, ém Kénig vu Ägypta, si Harz verstockt, so dàss ar én da Israélita noog’jàgt ésch. Àwer di Israélita sén unter d’r Màcht vun‘ra stàrka Hànd üssgézoga.
9 Di Ägypter sénn éhna noog’jàgt mét Ross, Waga un éhri Manner un mét d’m gànza Héér vum Pharao un han si iig’holt, àls si séch g’làgert ka han àm Méér bi Pi-Hahirot vor Baal-Zéfon.
10 Àls d’r Pharao noch àn si kumma ésch han di Isréalita éhri Auiga g’léppft un g’sah, dàss di Ägypter hénter éhna har sénn. Si sénn voller Furcht g’séé un han zu YAHWEH g’schroja.
11 Si han zum Moses g’saidt : Sénn kè Gräwer én Ägypta g’séé, dàss dü uns hèsch müassa awagfiahra, domét mér én d’r Wüsta mian starwa ? Wàs fér Güates hàsch dü uns g’màcht, dàss dü uns üss Ägypta g’fiahrt hàsch ?
12 Han mér dér’s nét scho én Ägypta g’saidt : Loss uns én Rühji, mér wann én da Ägypter diana, as war besser én da Ägypter zu diana, àls én d’r Wüsté zu starwa !
13 Do hàt Moses zum Volk g’sprocha : Fèrcha éich nét, stéhn fèscht un lüaga wàs fér a Heil YAYWEH hétta àn eich màcha wurd. Dènn, so wia éhr di Ägypter hétta sahn, so wara éhr si niamols méh sah.
14 YAHWEH wérd fér eich kàmpfa, un éhr bliewa stélla !