D’r Herr esch miena Hert,
mer kànn nix fahla,
Ar weidet mech uf griana Màtta,
uf ehna losst Ar mech rühja.
Ar brengt mech àn freschi Wàsser,
do losst Ar mech uflawa,
Ar fiahrt mech uf d’r Wag d’r Tugend,
zu Ehra vu sienem Nàma.
Kummt das Frieahjohr heil gesprunga ,
ben ech glecklig froh,
un mi Harz well luschtig senga,
jubla hemmel-hoch !
S’Liacht het d’Nàcht bezwunga,
sieni Kràft weckt mieni Luscht,
mieni Sehnsucht, scho tiaf vergràwa,
erwàcht met hehrem Durscht.