12 YAHWEH hàt zu Moses g’sprocha : Sàg ém Aaron : Strèck dina Stàb üss un schlàg én d’r Stauib vu d’r Arda, dàss ar zu Schnooga wurd ém gànza Ägyptalànd.
13 Si han’s a so g’màcht, hàt di Hànd üssg’strèckt, hàt mét sinem Stàb én d’r Stauib vu d’r Arda g’schlàga. As sénn Schnooga kumma un han séch uff di Mènscha un uff s’Vééh g’sètzt ; àlla Stauib ésch zu Schnooga wura ém gànza Ägyptalànd.
14 Di Zauwerer han s’Namliga mét éhra Haxakunscht g’màcht, um Schnooga hèrvor zu brénga, àwer as ésch nét gànga. Di Schnooga sénn àn da Mènscha wia àm Vééh g’séé.
15 Di Zauwerer han zum Pharao g’saïdt : Dàs ésch Gottes Fénger. ém Pharao si Harz àwer, ésch verstockt wura un ar hàt nét uff si g’horcht, so wia’s YAHWEH vorg’saîdt kà hàt.
16 D’rnoo hàt YAHWEH zum Moses g’sprocha : Morga friahji tréttsch vor d’r Pharao wènn ar üssa àn s’Wàsser géht un saisch zu éhm : So sprécht YAHWEH : Loss mi Volk ziaga, dàs as Mér diant ;
17 wènn nét, so wéll Éch Kaafer kumma loo éwer déch, dini Hoflénga, di Volk un di Hüss, dàss di Hiiser vu da Ägypter un s’Lànd wu si druff wohna, voller Kaafer wara.
18 Ém Lànd Goschen àwer, wu mi Volk wohnt, wéll Éch àn dam Tàg èbbis B’sunderes tüa, as wara dèrt kè Kaafer séé, so dàs dü erkènnsch, dàss Éch YAHWEH bén, méttla én dam Lànd.
19 Éch wéll a Unterschied màcha zwéscha minem un dinem Volk. Morn scho soll dàs Zeicha g’schah.
20 YAHWEH hàt’s a so g’màcht, un as sénn viel Kaafer kumma én d’r Pàllàscht vum Pharao, én di Hiiser vu sina Hoflénga un éwer s’gànza Ägyptalànd, un s’Lànd ésch verhéért wura.
21 D’r Pharao hàt d’r Moses un d’r Aaron riafa loo un g’saïdt : Géhn un opfra ejrem GOTT do ém Lànd.
22 D’r Moses hàt g’àntworta, dàs géht nét, dènn wàs mér ém YAHWEH, unserem GOTT opfra ésch fér di Ägypter a Schàndtàt. Lüag, wénn mér vor éhra Auiga opfra, wàs fér séé a Schàndtàt ésch, wara si uns nét steiniga ?
23 Drèi Tàgesreisa witt wann mér én d’Wüsté ziaga, um YAHWEH, unserem GOTT, opfra, wia ÀR as vu uns verlàngt hàt.
24 D’r Pharao hàt g’saïdt : Éch wéll eich ziaga loo, dàss éhr ém YAHWEH, ejrem GOTT, opfra én d’r Wüsté, un batta fér méch !
25 D’r Moses hàt g’sprocha : Wènn éch jètzt vu dér üssagàng, so wéll éch YAHWEH bétta, dàs di Kaafer morn vum Pharao, vu sina Hoflitt un vu sinem Volk wicha ; àwer verwétsch uns nét nochamol, dàss dü dàs Volk nét ziaga losch, YAHWEH zu opfra.
26 D’r Moses ésch üssagànga vum Pharao un hàt YAHWEH gébatta.
27 YAHWEH hàt g’màcht wia Moses g’saïdt hàt un hàt di Kaafer awagg’schàfft vum Pharao, vu sina Hoflénga un vu sinem Volk, so dàss nét eina éwriggébléwa ésch.
28 D’r Pharao hàt si Harz oï dàsmol verhärtet, un hàt s’Volk nét ziaga loo.