1 Wàs sàga mér dènn vum Abraham unserem leibliga Stàmmvàtter?
Wàs hàt ar erlàngt?
2 Wènn Abraham g’racht ésch durch sini Warker, so kàt ar séch wohl riahma, àwer nét vor GOTT.
3 Wàs saït di Schréft? Abraham hàt GOTT géglauibt, un dàs ésch éhm àls G’rachtigkeit àg’rachent wura.
…..
1 Wu d’r Abram ninaninzig Johr àlt wura ésch, ésch éhm YAHWEH erschééna un hàt zu éhm g’sprocha: « Éch bén d’r àllmachtiga GOTT, wàndel én Minra Gégawàrt un blieb tàdellos.
2 Un ÉCH wéll Mina Bund zwéscha Mér un dér schliassa, un wéll déch éwer àlli Màßa verméhra.
3 Do ésch Abram uff si G’sécht g’fàlla. Un YAHWEH hàt witterscht mét éhm g’rèdt un g’sait:
4 Lüag, do ésch jètzt Mina Bund mét dér, dü solsch d’r Vàtter vu vieli Vèlker wara.
1 Vum Asaf ; Fér d’r Chormeischter; a Gsàng; mét Saitaspéél;
2 Mér dànka Dér, o GOTT, mér dànka Dér,
dàss Dina Nàma so noch ésch,
un verkéndiga Dini Wunder.
1 Saraï, Abrams Fràui, hàt éhm kè Kénd gébora. Si hàt àwer a
ägyptischi Màgd g’hà, dia hàt Hagar g’heissa.
2 Un si hàt zum Abram g’sait: Lüag, YAHWEH hàt méch verschlossa,
so dàss éch nét kànn gébära; Gàng doch zu minra Màgd, viellicht
kànn éch durch séé Kénder békumma. Un Abram hàt d’r Saraï
g’horcht.
1 Dànka ìm YAHWEH, riafa Sina Nàma àà, verkéndiga Sini grossa Leischtunga unter da Vèlker !
2 Sìnga Ehm, spììla Ehm, réda vu àlla Sina Wunder !
3 Riama èich mét Sinem heiliga Nàma; di Harza vu dana wu YAHWEH süacha, solla sìch fraija !
4 Süacha YAHWEH un Sini Màcht ; froga ìmmer noch Sinem Àntlétz!