1 Vum Asaf ; Fér d’r Chormeischter; a Gsàng; mét Saitaspéél;
2 Mér dànka Dér, o GOTT, mér dànka Dér,
dàss Dina Nàma so noch ésch,
un verkéndiga Dini Wunder.
3 Wènn Mini Zitt kumma ésch,
wéll Ech g’racht réchta.
4 D’ Arda màg wànka un àlli sini Iiwohner,
àwer Ech hèb éhri Süüla fèscht.
5 Ech sàg én da Grosshalz: Riahma Eich nét so!
un zu da Gottlosa: Pocha nét a so uf Géwàlt!
6 Zeiga nét so hoch eijri Hèrner,
réda nét so stàrk un hochnasig.
7 Di Erhébung kummt nét vum Oschta un nét vum Wèschta,
nét vu d’r Wüsta un nét vu da Barga,
8 sundern, GOTT ésch Réchter:
Ar ernédrigt d’r eint un erhébt d’r ànder.
9 YAHWEH hèbt a Kèlch én Siner Hànd,
voll g’féllt mét triawa un verméschta Wii.
Ar schankt’ na üss, un di Gottlosa mian àlli trénka,
sogàr d’r Sàtz mian si schlurpfa.
10 Ech àwer, wéll émmer verkéndiga,
un lobsénga ém GOTT vum Jacob:
11 Di Hèrner vu da Gottlosa wéll Ech zerbracha,
un erhéwa di Hèrner vu da Sittsàma.