1 Wu d’r Abram ninaninzig Johr àlt wura ésch, ésch éhm YAHWEH erschééna un hàt zu éhm g’sprocha: « Éch bén d’r àllmachtiga GOTT, wàndel én Minra Gégawàrt un blieb tàdellos.
2 Un ÉCH wéll Mina Bund zwéscha Mér un dér schliassa, un wéll déch éwer àlli Màßa verméhra.
3 Do ésch Abram uff si G’sécht g’fàlla. Un YAHWEH hàt witterscht mét éhm g’rèdt un g’sait:
4 Lüag, do ésch jètzt Mina Bund mét dér, dü solsch d’r Vàtter vu vieli Vèlker wara.
5 Dorum solsch dü némma Abram heissa, sundern “Abraham” soll dina Nàma séé; dènn ÉCH han déch g’màcht zum Vàtter vu viel Nàtiona.
6 ÉCH wéll déch séhr fruchtbàr màcha un wéll üs dér Vèlker màcha, un Kéniga solla üs dér hèrvorkumma.
7 ÉCH wéll Mina Bund ufréchta zwéscha Mér un dér un dina Nochkumma vu G’schlacht zu G’schlacht, dàs soll a éwiger Bund séé, so dàss Éch GOTT bén vu dinem Sooma.
8 ÉCH wéll dér un én dinem G’schlacht no dér, dàs Lànd gaa, do drén wu dü a Frèmdléng bésch, dàs gànza Lànd Kanaan, zum éwiga B’sétz, un ÉCH wéll éhra GOTT séé.
9 GOTT hàt zum Abraham g’sprocha: Dü salbscht sollsch Mina Bund hàlta, so wia dini Nochkumma vu G’schlacht zu G’schlacht.
10 Dàs ésch Mina Bund wu éhr hàlta solla zwéscha Mér un eich un dinem G’schlacht no dér : Àlles wàs mannlig ésch unter eich soll béschnétta wara;
11 Èjri Vorhütt solla éhr béschnieda. Dàs soll dàs Zeicha séé vum Bund zwéscha Mér eich.
12 Jéda Büa vu èjra Nochkumma wènn ar àcht Tag àlt ésch, solla éhr béschnieda. Oï àlli Dianer wu ém Hüss gébora oder kàuift wura sén vu érgend wèlli Frèmdi wu nét üs èjrem G’schlacht sén.
13 Béschnétta solla wara àlli Dianer wu dér ém Hüss gébora sén oder gékauft wura sén. Mina Bund soll àn èjrem Fleisch zu’ma éwiga Bund wara.
14 Soll àwer a Mannliga nét béschnétta wara àn sinra Vorhütt, so soll ar gétrennt wara vu sinem Volk wiel ar Mina Bund gébrocha hàt.