A alta Brüch, a Kendertraüm,
En d’r Wihnachtszitt, d’r Wihnachtsbaüm.
Met Keule un Kertzle, a Pracht,
En‘ ra stelle, freedliche Wenternacht.
Schéén ésch di Àdvants-Zitt,
Fraija lütt séch àlli Litt;
Stéht si plètzlig vor d’r Téér,
Kummt s’griana Kranzla hèrvér.
Spiersch Dü nét dàs Spotjohr kumma,
Dàs Zàrta mét siner Liabligkeit,
Eins mét dem Wénd un sina Stémma,
Di Sproch béfrèit, voller Frœmmigkeit ?
Noch hèt d’r Summer séch strang gézaigt,
Hèt d’r Ufftràg ga én da Sunnalitt,
S’Bèschta z’tüa vor èbb d’r Tàg séch neigt,
Àlles z’réschta, d’Arnt ésch némma witt.
Esch Di G’wéssa wéder schwar bélàda,
Durch jédi Miahji vum kleinschta Tàg,
Ergrief di Gunscht vu da èchta Féria,
Wu Dér frœlig schankt di Summersàg;
Draji doch dini Auiga uff àlli Sitta :
D’ Nàtür biatet Dér s’ kœschtligschta Gélàg.
§ Wia ésch dàs kumma..?
Wia ésch dès gànga ..?
D’r Mai hèt àlles ingefànga!
Wia.., dàs Àlta ésch vergànga?
Ja.., lütlos, ohna Bànga...
§ S’ Lawa ésch nèji erstànda!
Die Nàcht ésch bézwunga.
Tiaf én éhrem Énnra,
Schlumm‘ra die Kräfta,
Verwàcha jètzt zum Bèschta,
Wèr , verstéht scho éhr Wérka?
Wèr , bégrieft éhr Dranga?