Esch Di G’wéssa wéder schwar bélàda,
Durch jédi Miahji vum kleinschta Tàg,
Ergrief di Gunscht vu da èchta Féria,
Wu Dér frœlig schankt di Summersàg;
Draji doch dini Auiga uff àlli Sitta :
D’ Nàtür biatet Dér s’ kœschtligschta Gélàg.
Màch Déch frèji, àm And, vu àlla Bander,
Dia Déch àn d’r Nàs hèrum han g’fiahrt,
Némm dini lüsigschta Schüah un wànder,
Durch Fald un Màtta, wu n’a Vogel briahlt,
Wu àlli Fàrwa tànza métanànder,
Un d’r Schleier vum Griana Déch iibàlsàmiart.
A sééligi Kràft wérd froh Déch erfélla,
Un v’rkénda Dér wu stéts di Weisheit wohnt,
Durch di Schœpfung triebt a éwiga Wélla,
Vu sim Geischt bliebsch Dü nét verschont;
Mét jédem Schrétt wàchst di Màcht d’r Stélla,
Di Frèjiheit hàt Di g’heilta G’wéssa bélohnt. rk