Spiersch Dü nét dàs Spotjohr kumma,
Dàs Zàrta mét siner Liabligkeit,
Eins mét dem Wénd un sina Stémma,
Di Sproch béfrèit, voller Frœmmigkeit ?
Noch hèt d’r Summer séch strang gézaigt,
Hèt d’r Ufftràg ga én da Sunnalitt,
S’Bèschta z’tüa vor èbb d’r Tàg séch neigt,
Àlles z’réschta, d’Arnt ésch némma witt.
Di Blüama noch bunt én éhrer Pràcht,
Kleida séch stolz én àlla Fàrwa,
Triewa d’r Gartner wu némma làcht,
Mét àlla Kànna, fàscht zum Starwa.
Vieli Fald’r un Màtta sén scho laar,
Ehri Àhra un Haï dèckt a Dàch,
Ehra Brot nährt di Mènscha-Schààr,
Ebbs fér àlli, niama dèrf géh schwàch.
Viel schàffa noch én’ra stràmma Hétz,
Han zu bàuija, zu répariara,
Han a nàss Hèmm un màcha noch Wétz,
Àndri, rot én d’r Sunna krépiara.
Noch bliebt a Plàtz fér ‘d’heilig’ Zitt:
Di Féria; do ésch d’r Mènsch a Mènsch..!
Ar jàgt durch d’Walt, ésst nur Fritt,
Hèt àll’s g’sah, éhna àw’r, némma kènnsch.
Dü, schnüfsch di rein Luft di lichter wurd,
Zufréédaheit wànd’lt durch Dini Bruscht,
D’ Gédànka wàndra mét da Tàta furt,
Dia froh erféllt hèsch mét Eifers-Luscht.
Dü spiersch jetzt stéll dàs Spotjohr kumma,
Dàs Zàrta mét siner Liabligkeit,
Eins mét dem Wénd un sina Stémma,
Di Züakunft eins mét d’r Vergàngaheit.
rk