25 Un àls Petrüs innakumma esch, esch Kornelïus ehm entgega kumma, esch ehm àn d’ Fiass keit un hàt ehm g’huldigt.
26 Petrüs hàt’na ufg’rechta un g’sait: Stànd uf, ech ben oï nur a Mensch.
27 Un wahrend às ar met ehm g’redt hàt, esch ar inagànga un hàt viel Litt g’funda, dia wun z’samma kumma g’see sen,
28 un ar hàt zu ehna g’sait: Ehr wessa dàss’s em a jüdischa Mànn net erlauibt esch met’ma Fremda umz’geh oder zu ehm innazukumma; àwer Gott hàt mer gezeigt, dàss ech kè Mensch g’mein oder unrein nenna soll.
29 Dorum hàn ech mech net g’weigert z’kumma, wun ech g’holt wura ben. Jetzt frog ech Eich, wurum às ehr mech han lossa hola
30 Korneliüs sprecht: Vor viar Tag um dia Zitt hàn ech gebata um di nienta Stund en mienem Hüs. Un pletzlig, steht a Mànn vor mer em a leuichtenda Kleid,
31 un hàt g’sait: Korneliüs, di Gebat esch erheert wura, un Gott hàt sech àn dini Âlmosa erennert.
32 Schéck jemànd noch Joppe fer d’r Simon, met d’m Rüafnàma Petrüs, har z’riafa; da esch zu Gàscht em Hüs vum Garwer Simon wun àm Meer wohnt.
33 Uf d’r Stell, hàn ech dech lossa hola un hàsch racht g’màcht dàss dü kumma besch. Jetzt sen mer àlli do vor Gott, um àlles zu heera wàs d’r Herr deer befohla hàt uns zu sàga.
34 Petrüs hàt g’sait: jetzt begrief ech dia Wohret, dàss Gott kè Unterschied màcht zwescha da Persona,
35 un dàss en jedem Volk, da wun Ehna fèrcht un racht màcht, Ehm àg’nahm esch.
36 Ar hàt s’Wort em Volk Israel g’scheckt un di Botschàft vum Freeda verkendigt durch Jesus Christüs, Ar wu d’r Herr esch vu àlla.
37 Ehr mian g’heert hàà wàs en Judäa g’schah esch, àg’fànga vu Galiläa noo d’r Taïf, wun d’r Johànnes gepredigt hàt,
38 wia Gott Jesus vu Nazareth g’sàlbt hàt met’m heiliga Geischt un met Kràft; ar esch umhargezoga, hàt Güat’s g’màcht un àlli g’sund g’màcht wu en d’r G’wàlt vum Teuifel g’see sen, denn Gott esch met ehm g’see.
39 Un mer sen Ziega vu àllem wun ar g’màcht hàt em jüdischa Lànd un en Jerusalem salwer: Un sie han ehna umgebrocht un àn s’ Holz g’hàngt.
40 Gott hàt’ na uferweckt àm dretta Tàg un hàt Ehna erschiena loo,
41 net em gànza Volk, sundern uns, wu Gott vorhar vorg’sah g’hà hàt, un wun met Ehm gassa un getrunka han, noh siener Uferstehung vu da Tota.
42 Ar hàt uns d’r Uftràg gah, em Volk zu prediga un zu beziega, dàss Ar vu Gott bestemmt esch àls Rechter vu da Làwandiga un vu da Tota.
43 Vu Ehm tüan àlli Propheta Zeugnis gaa, dàss durch siena Nàma, àlli wun àn Ehna glauiwa, Vergawung vu ehrna Senda empfànga.
44 Wahrend às Petrüs noch g’redt hàt, esch d’r heiliga Geischt uf àlli g’fàlla, dia wun em Wort züag’heert han.
45 Un di gläuiwiga Juda wu züag’horcht han, han sech entsetzt wiel di Gàb vum heiliga Geischt oï ewer di Heida üsgegossa wurd;
46 denn sie han sie heera en fremdi Sprocha reda un han Gott hoch gepriesa. Petrüs hàt weder s’Wort ergreffa:
47 Kàt jemànd en dana s’Wàsser zum taifa verwehra, jetzt wu sie d’r Heiliga Geischt empfànga han, wia mer?
48 Un ar hàt ehna befohla, sie zu taifa em Nàma vu Jesu Christi.Sie han ehna gébétta, noch a pààr Tag bi ehna zu bliewa.