2 Ech preis Dech, YAHWEH; den Dü hàsch mech üs d’r Tiafa gezoga, un hàsch net erlauibt dàss mieni Fend sech ewer mechfraija.
3 YAHWEH, mi Gott, wun ech zu Der g’schroija hàn, hàsch Dü mech g’sund g’màcht.
4 YAHWEH, Dü hàsch mieni Seel üssem Tota-Reich ufag’holt; Dühàsch mech àm Lawa erhàlta, dàss ech net en di Grüab fàhra müass.
5 Lobsenga dem YAHWEH, ehr wun’a liab han, un preisa Siena heiliga Nàma !
6 Denn Siena Zorn düürt a Auigableck, un lawenslàng Sieni Gnàd. Âm Owa kummt s’ Hiela, àwer àm Morga d’r Jubel.
7 Ech àwer hàn g’sait, wun’s mer güat gànga esch : ech wur nia meh wànka.
8 Denn, YAHWEH, durch Di Wohlgefàlla hàsch Dü mech uf a hocha Felsa g’stellt. Âwer wun Dü di Ântletz versteckt hàsch, ben ech en Verwerrung kumma.
9 Zu Der YAHWEH, hàn ech g’rüafa, zum HERR hàn ech g’fleht :
10 Wàs nutzt Der mi Blüat, wenn ech zur Grüab fàhr ? Werd Der d’r Stauib dànka un Dieni Treija verkenda ?
11 YAHWEH, heer mech, un besch mer gnadig, YAHWEH, besch mieni Helf.
12 DÜ hàsch mieni Klàga verwàndelt en Jubel- Reiga, DÜ hàsch mer d’r Trür-Sàck üsgezoga un hàsch mech met Fraid umgérta,
11 dàss ech DER lobseng un net stell ben. YAHWEH, mi Gott, ech well DER lobdànka en Ewigkeit.