1 Di Âposchtla un Briader en Judäa àwer, han’s z’Ohra bekumma, dàss di Heida oï s’Wort Gottes àg’numma hatta.
2 Un wu Petrüs en Jerusalem àkumma esch, han di gläuwiga Juda met ehm g’stretta,
3 un hàn zu ehm g’sait : Dü besch zu unbeschnetteni Manner gànga, un hàsch met ehna gassa !
4 Petrüs hàt àg’fànga ehna zu verzehla, d’r Reiha noch :
5 Ech hàn en d’r Stàdt Joppe gebata un ben en Verzückung g’rota un hàn a Erschienung kà; ech hàn ebis wia a grosses Lientüach g’sah, àn da viar Zepfel àgebunda vum Hemmel àwakumma bis zu mer.
6 Wun ech dri g’lüagt hàn, hàn ech viarbeinigi Tiarer vu d’r Arda g’sah, weldi Tiarer, kriachandi Tiarer un Vegel üs d’r Luft.
7 Ech hàn àwer oï a Stemm g’heert, dia hàt g’sprocha : Stànd uf, Petrüs, schlàcht, un ess !
8 Ech hàn g’sait : O nei, Herr, denn ech hàn noch nia ebis Verbotenes oder ebis Unreines en s’ Mül bekumma.
9 Âwer di Stemm hàt zum zweitamol vum Hemmel g’àntworta : Wàs Gott rein g’màcht hàt dàss sollsch dü net àls unrein betràchta.
10 Dàs esch àwer dreimol g’schah; un àlles esch weder gega d’r Hemmel ufagezoga wura.
11 Un uf eimol sen drei Manner vor’m Hüs g’stànda, wun vu Cäsarea zu mer g’scheckt wura sen.
12 D’r Geischt àwer hàt zu mer g’sprocha : ech soll met ehna geh un net zeegra. As sen àwer dia sechs Briader met mer kumma, un mer sen en dàs Hüs vu dam Mànn gànga.
13 Da hàt uns berechta wia ar d’r Angel en siem Hüs gsah hàt, wu zu ehm g’sait hàt : Scheck Manner noch Joppe un loss d’r Simon met d’m Rüafnàma Petrüs hola :
14 Da wurd der di Werter sàga, durch dia dü g’rettet wursch, sowia di gànza Hüs.
15 Wun ar àwer àg’fànga hàt z’reda, esch d’r heiliga Geischt ewer see kumma so wia Ar ewer uns àm Âfàng kumma esch.
16 Do han ech àn dàs Wort vum Herr gedankt, wun Ar g’sait hàt: Johànnes hàt met Wàsser getaift; ehr àwer solla met d’m heiliga Geischt getaift wara.
17 Wenn jetzt Gott ehna d’ namlig Gàb ga hàt às en uns, mer wun zum Glauiwa kumma sen: wer ben ech g’see, em Gott en d’r Wag zu steh ?
18 Wun sie dàs g’heert han, sen sie stell wura, han Gott g’lobt un g’sait: Gott kàt salbscht di Heida zur Büass un Umkehr brenga, dia wun zum Lawa fiahra !