17 Wu mér uf Jérusalem kumma sén, han uns di Briader mét Fraid ufg’numma.
18 Âm nachschta Tàg hàt d’r Paulus uns métg’numma zum Jakobus, un àlli Ältèschta sén dért z’samma kumma.
19 Nochdam às ar si begriasst g’hà hàt, hàt ar eins noch’m àndra vèrzéhlt, wàs Gott unter da Heida durch sina Dianscht g’màcht hàt.
20 Wun si dàs g’héert han, han si Gott g’lobt un zu ehm g’sprocha : Brüader, séhsch wia viel toïsig Juda gläuiwig wura sén, un àlli sen féschti Eiferer vum G’sètz.
14 Ech wéll üshàlta un Dina Rhum verméhra.
15 Mi Mül soll Dini G’rachtigkeit verkénda, Dini Wohltàta jéda Tàg, wun éch nét zéhla kànn.
16 Ech némm Âateil àn d’r Kràft vu YAHWEH, Dini G’rachtigkeit allei, tüan éch priesa.
17 O GOTT, vu Jugend uf hàsch Dü méch g’léhrt, jètzt noch verkénd éch Dini Wunder.
1 En Dér, YAHWEH, hàn éch mina Schutz g’funda, loss méch niaméh zuschànda kumma.
2 En Diner G’rachtigkeit tüan méch rètta un béfreija, neig Di Ohr zu mér, hélf mér !
3 Bésch a stàrker Fèls fér méch, wu zu jédem Momant, éch Züaflucht fénd : Dü hàsch b’schlossa mér zu halfa, denn Dü bésch mina Fels, mini Burg.
1 Nochdam às mér uns losg’réssa g’hà han vu éhna, sén mér uf s’Schéff gànga un han a géràda Kurs uf Kos g’numma, d’r ànder Tàg uf Rhodos, un vu dèrt uf Patara.
2 Wu mér a Schéff g’funda han, wu noch Phénizien g’fàhra ésch, sén mér ïg’stéga un furt g’fàhra.
3 Wun Zypra en Sécht kumma ésch, han mér’s lénks léga loo un sén noch Syria g’fàhra un sén én Tyrus àkumma, dènn dèrt hàt s’Schéff sini Wàar müassa üslàda;
17 En Milet àkumma hàt Paulus di Älteschta vu d’r Gemeinda vu Ephésus lossa rïafa.
18 Wun si zu éhm kumma sén hàt ar zu ehna g’sait: Ehr wéssa wïa éch mech verhàlta hàn eich géganéwer, vum èrschta Tàg àb, wun éch en d’r Provinz Âsïa àkumma bén;
19 wia éch em Herr gédiant hàn en àller Démüat un met Trana, unter viel Prüf uf méch wàrta.
24 Ech hàlt eigentlig kè Wart uf mi Lawa; mi Ziel ésch mini Bàhn zu vollanda en dam às ech d’r Uftràg üsfïahr wun ech vum Herr Jesus empfànga hàn : Zeugnis zu gaa vu d’r güat Botschàft un d’r Gnàd Gottes.