37 Wun d’r Paulus en di Burg hat sotta g’fiahrt wara, hàt ar d’r Oberscht g’frogt : Derf éch mét dér réda ? Ar àwer hàt g’sait : kàsch dü griachisch ?
38 Bésch dü nét d’r Ägypter, da wu en dana Tag a Ufstànd üsg’léest hàt un dia viartoïsig Hàlsàbschnieder en d’Wüsta üssag’fiahrt hàt ?
39 Paulus àwer hàt g’àntworta : Ech ben a jüdischer Mànn üs Tarsus én Zilizia, Bérger vun’ra nàmhàfta Stàdt. Ech bétt déch, erlauib mér, zu dam Volk zu réeda.
40 Âls ar éhm d’Erlauibnis ga hàt, ésch d’r Paulus uf d’éwerscht Stuf vu d’r Stag g’stànda, un hàt em Volk mét d’r Hànd g’wungka. A Stélla ésch enstànda, ar hàt zu ehna uf hébräisch g’rèdt un g’sait :
Kap. 22
1 « Mini Briader un Vatter, héera mér züa, wàs éch eich fer mini Verteidigung z’sàga hàn. »
2 Wun si àwer g’héert han, dàss ar uf hébräisch zu éhna rèdt, sén si noch stéller wura. Un ar hàt g’sait :
3 Ech bén a jüdischer Mànn, gébora én Tarsus én Zilizia. Ech bén ufg’wàchsa do én dara Stàdt un mét àller Sorgfàlt unterréchtet wura ém G’sètz vu unsera Vatter, àn da Fiass vum Gamaliel, un bén voll İifer fér Gott g’sée, so wian éhr hétta àlli sén;
4 Ech hàn da Wag strangschtens vérfolgt; ech hàn Manner un Frauïa g’fèsselt un hàn si én s’G’fangnis g’worfa,
5 so wia àlli Hochapriaschter un àlli Ältèschti kènna bézeuga. Vu éhna hàn éch Briafa èmpfànga fér unseri Briader vu Damaskus. Ech bén dèrt àhna g’reist fér oï dia wu dèrt g’sée sén zu fèssla un si noch Jérusalèm zu brénga, fér àss si g’stroft wara.
6 Wun éch uf’m Wag g’sée bén un én d Nécha vu Damaskus kumma bén, plètzlig um di Méttàgszitt, hàt méch a stàrk Liacht mét sin’m Glànz umgaa.
7 Ech bén àn d’r Boda g’fàlla un hàn a Stémm g’héert dia hàt zu mér g’sprocha : Saul, Saul, wurum verfolgsch dü méch ?
8 Ech hàn g’àntworta : Hèrr, wèr bésch dü ? Ar hàt zu mér g’sait: Ech bén Jésus vu Nazarèth, da wu dü verfolgsch.
9 Dia wun mét mér g’sée sén, han zwàr s’Liacht g’sah, han àwer di Stémm wun zu mér g’rèdt hàt, nét g’héert.
10 Ech hàn g’frogt : Hèrr, wàs soll éch màcha ? Un d’r Hèrr hàt g’sait : Stànd uf un gàng noch Damaskus. Dèrt wurd ma dér sàga wàs fér déch verordnet ésch.
11 D’r Glànz vum Liacht ésch so stàrk g’sée, dàss éch blénd wura bén. Mini Bégleiter han méch müassa àn d’Hànd namma; un so bén éch
én Damaskus àkumma.
12 Do ésch a gottesfèrchtiga Mànn g’sée, Nàmens Hananias, ar hàt séch àn s’G’sètz g’hàlta un hàt a güata Rüaf g’hàa bi àlla Juda wun dèrt g’wohnt sén.
13 Ar ésch zu mér kumma, hàt séch vor méch g’stèllt un g’sprocha : Brüader Saul, wur wéder séhend, un ém glicha Momant hàn éch wéder g’sah.
14 D’rno hàt ar g’sait : D’r Gott vu unsera Vatter hàt déch erwählt, dàss dü sina Wélla erkènna sollsch, d’r G’racht sollsch sah, un di Stémm vu sim Müül solsch héera.
15 Dènn dü wursch vor àlla Mènscha Ziega sée, un Zeugnis gaa vu àllem wàs dü g’sah un g’héert hàsch.
16 Jetzt, wàs wàrtsch dü noch ? Stànd uf un riaf sina Nàma àa un loss déch taïfa un loss dini Sénda àbwascha.
17 Amol wéder z’ruck én Jérusalèm, bén éch én d’r Tampel gànga fér zu bata so dàss éch en Verzückung g’rota bén,
18 un ehna g’sah hàn, un ar hàt zu mér g’sait : Schnall, gàng glich üs Jérusalèm furt, dènn si wara di Zeugnis vu mér nét ànamma.
19 Hèrr, hàn éch g’àntwortet : Si wessa doch, dàss éch dia wun àn déch géglauibt han, hàn lossa g’fànga namma un hàn si lossa geissla en da Synagoga.
20 Un wun s’Blüat vum Stéphanus, dina Ziega, g’lofa ésch, bén éch d’rbii g’stànda, bén iiverstànda g’see, un hàn di Kleider vu sina Mèrder g’hiata.
21 D’rno hàt Jésus zu mér g’sait : Gàng, ech schéck déch witt awag zu da Nàtiona vu da Heida.
22 Si han éhm züag’horcht bis zu dam Wort, d’rno han si àag’fànga zu schrèïa un riafa: Awag mét dam vu d’r Arda, ar dèrft némm lawa.