Di Wulka plàtza, d’r Hémmel brènnt,
D’ Fèlsa bàrschta vum Liacht erhèllt,
D’r Blétz durchzuckt s’gànza Firmamènt,
Üssem Énnra stiegt CHRÌSCHTÜS d’r ‘’Hèld’’.
Sini verklärt’ Géstàlt stràhlt wiss,
Si Àntlétz brènnt mét àlla Sunna,
Sina Kœrwer àlles Ìrdischa vermiss’,
Schwébt vu d’r Unandligkeit durchdrunga.
Sini Heiligkeit verjàgt di Nàcht,
Sina Glànz erhèllt stràhlend di Walt,
Wàs bliebt vum Pilatus sin’r Wàcht ?
Di Frèjiheit durch àlli Léfta schallt.
D’Wohret un d’r Frééda schliassa’na Bund,
D’Heuschler un d’ Liager verliara d’Màcht,
Di nèji Botschàft d’m Ärmschta wérd kund,
D’ Wag d’r Rettung fér jéda ésch g’màcht.
Di Hoffnung triebt andlig sini Wurzla,
Durch s’ Universum stràhlt di Liab so klàr,
En jédem Harza ésch’s gönnt zu jubla,
Vum Rètter béfrèit stéht d’r Mènsch nét laar.
Oschtra ésch d’r Mènschheit éhrna Fèls,
Fèscht druff bauija ésch d’r bèschta Schrétt,
Di Frèijheit én éhrem Làuif so wéll’s,
Wènn Dü d’Weisheit verlàngsch : géhsch mét !
rk
HALLELUJA !