Wènn mi Harz stärker sprudelt, Déch griasst,
Frohlockt éwer Dini Harmonie,
Hémmlischer VÀTTER, àlles béwiest,
Di Vollandung gliecht Dinem Génie !
Jédes Steinla, jédes Halmla,
Jedes Trèèpfla, Bachla un Méér,
Di Glühwérmla, àlli Sunna,
Salbscht d’r Starnastàuib gliecht nur DER !
‘Alles wérd kleiner’, spétz s’Nano d’Nàs;
‘S’ Unandliga wérd noch grésser’:
Pràhlt d’r Makro stolz mét sinem Mààs :
Doch Di ‘LIACHT’ màcht àlles schééner !
Wia kànn éch kleiner Wurm dàs fàssa ?
DINI Vollkommaheit màchtig quéllt,
Ohna And durch àlli Gàssa,
Ewer àlli Barga schient Di ‘ BÉLD ’.
En dam Strom vu Ménscha-Luscht,
Wu séch standig kritzt, béwégt,
Triebt di Séhnsucht jédi Bruscht,
DINI Kràft séch én àlla régt.
En jédem gésch DÜ wàs ar brücht,
Dàs Lawa, di Wärma, di Luft ..,
A Kénderstub wènn noch ‘unv’rpfüscht’,
Vu d’r Màma un Pàpa schnüfsch d’r Duft.
Dia einzig Liab dia àlles zeugt,
Àlles triebt, di Ärmschta nährt,
Di Schwàcha, di Krànki bétreut :
Fér àlli der bèschta Géfährt.
Ja, ohna Liab wàchst nix, zerbrécht
Schnall àllem Ursprung tiafschter Sénn,
Vu Dinem Schoss, mét éwig’r Sécht,
Gédaïht Di ‘Kèrnla’ én àlla drénn.
Loss Dini Màcht noch stärker wàlta,
En jéd’m Harza ‘pflànz’d’r hééschta Sénn,
Di gànz Wärma vu Dinem Wélla:
Di Erbàrma d’r Walt hèèschta G’wénn.
Mét àlla Stémma, üss àlla Chor,
Mét Trumpéta un Orgelklàng,
Mét Wonne, stiegt d’r Dànk empor,
Schàllt’s üss àlla Sééla Dràng !
Di Harza sprudla DECH zu griassa,
Frohlocka éwer Dini HARMONIE,
Hémmlischer VATTER, scho làng béwiesa:
D’ Vollkommaheit gliecht Dinem GÉNIE !
O, héhri Weisheit hélf doch mér,
Dina Schémmer zu erblécka,
Dènn di ‘Nàcht’ druckt mangmol séhr,
Dini LIAB allei, kànn méch rètta !
rk