Alles bekummt a frésches G’sécht,
Sàlbscht s’ Kleinschta hàt a grosses G’wécht,
Àlles ésch vereint én einem Bund,
Alles ensteht üss einem Grund.
Alles ernährt séch üss einer Kràft,
Gétréwa vu einem Geischt wu schàfft,
En àllem séhsch Dü sina Plàtz,
Fér àlli bliebt’s d’r séchera Schàtz.
Niama un nix wàndelt verschont,
Nix ésch v’rgassa glich wu ar wohnt,
Di Luscht zum wàchsa ésch so gross,
Dàss ésch Dér, un àllem si Los.
Dàs ésch wàs bréngt di Oschterzitt,
Kènna dèrf do stéh stéll uff d’r Sitt,
Alles ésch gétràga vu einem Wunsch,
Dèrfsch frèji wandla durch d’héhra Gunscht.
Wérf a Bléck éwer Màtta un Lànd,
En dr Stàdt noch schlémmer d’r Stànd,
Kè Hàsa sésch méh, so sunderbàr,
Fér dàs g’wéhnta Auig, so unklàr.
Alles ésch v’rwàcht üss sinem Schloof,
Fér vieli ésch dàs gàr kè Strof,
Zu léga bliewa gàr kè Miahji,
Kummt d’r Owa, ésch d’Arwet noch zu friahji.
Zum Glèck hàt di Hàtür éhra G’setz,
Fér d’Johreszitta a sécheri Stétz,
Nix dèrf méh wàrta én dam Làuif,
Alles empfàngt voll di Jugendtaif.
Zu réschta ém’a verstèckta Eck,
Versàmmelt sénn do vieli Stéck,
Do wurd g’schàfft Tàg un Nàcht,
Niama lüagt uff d’Zitt, oï noch àcht.
Do wurd panselt, do wurd g’molt,
Àlles rènnt, Eier un Fàrwa wara g’holt,
Do sésch nur Hàsa pfiffa un sprénga,
Boll wara di Oschterglocka klénga.
Boll wursch Dü sah uff Màtta un Lànd,
Nét én da Stàdt, kè Nàscht ésch vorhànd,
Si rènna mét Kèrb vu Gàrta zu Gàrta,
Dàs wéssa d’ Kleina, dia wàrta,
Héérsch Dü s’G’schrèi üss da Dèrfer stiega,
Wènn d’Oschterglocka éweràll siega,
Wènn d’Eier glanza ém griana Grass,
Un di Fraid jubelt mét d’m Oschterhàs.
rk