§ Wia esch dàs kumma..?
Wia esch des gànga ..?
D’r Mai het àlles ingefànga !
Wia.., dàs Âlta esch vergànga..?
Ja.., lütlos , ohna Bànga ..
§ S’ Lawa esch neji erstànda !
Die Nàcht esch bezwunga .
, Tiaf en ehrem Ennra ,
Schlummera die Kräfta ,
Verwàcha jetzt zum Beschta ,
Wer , versteht scho ehr Werka ?
Wer , begrieft ehr Dranga ?
§ D’r Rüaf der Gewàlta ,
Met d’r Wucht d’r Walta ,
Jetzt ewer àlles zu schàlta ,
Ewer s’Andlosa zu herscha ,
S’ Unsechtbara zu erschettra ,
Ohna Ânfang durch s’Âll zu ràsa ,
Ohna And, em Kosmos-Sturm zu jàga ,
Galaxien rauimlos, hoorgenauï ufzuterma ,
Zu zerrissa met Riesa-Nova un Starna-Sprànga ,
Un Kometa verkenda, s’Froha wia oï s’ Schlemma ,
Gespànschter-Leecher üsgebrennt vu Gamma-Stràhla,
Ewer’m schwàrza Âbgrund des absolüt Âll-Verdorwana,
S’ Schwaralosa issigkàlt met d’m Ândsog furchtbàr renga,
Si Riesa-Schlund sügt, heischt grauisàm àlles zu verschlenga,
Met Sàtans-Ràss, unbàrmharzig durch di Teuifels-Mehl geworfa,
Âlles Zermàlmta üs sienem fenschtra Schlott nejigereinigt zu schpeja,
D’r frescha Kosmos-Staub, bàr vum Ewel, met Urstrahla zu beftruchta,
Di geläuiterti Màteria met reinschtem Liacht so rich zu beschwàngra,
Zu schleuidra met Scheepfers-Luscht durch s’trachtiga Granzalosa,
Met da einfàchschta Mass, en àlla dankbàra un Spiral- Formla,
Voller Eifer, en standiger Süach freschi Starna zu erbauia,
Sie fescht zu bandiga un en Kreisa secher zu zwenga ,
En dam Plàneta-Werwel neija Schwung zu verleiha,
Voll Zauiwer, di neija Gestàlta sie locka un wenka,
Met àlla Gesterna en dieni Züakunft sie blenka,
Hell met d’r Secht zum Thron sie Dech lènka ,
Dien Begrifa un Danka, leider, sie henka :
Wia well a Mensch sech do noch fenda ?
§ Die Màcht fliasst en Streema :
Üss’m Ur-Schoss well sie gebähra ,
Âlli Màteria en Forma zu bandiga ,
Sech ewer alli Melchstrossa weld zu welza ,
Em Nichts , zittlos, ohna Granza zu zerrenna ,
En riessa Bàhna , em Ur-Stauib sech zu verdechta,
Wu dàs Liacht sech ufleest en’s volla Verliara ,
Neji entflàmmt üss d’r einzig Liab , üss toïsig Sunna ,
Üss d’r Entstehungstiafa, wu das Wort gebärt dàs Lawa ,
Em Ur- Laara, eins , met d’m EWERMACHTIGA ,
Em Âll-Reina , dàs Fascht d’r Hochzitt zu fiera ,
Sech zu verschmelza met d’m einzig EWIGA ,
Wu dàs Erschta un dàs Letschta zeuiga dàs “ HEILIGA “ !
2 § Wu d’Nàcht, d’ OSCHTRA müass fercha ,
Un en d’r letschta Âbgrund müass flechta ,
Wu Alpha un Omega en d’Auiga sech blecka ,
Met d’r Unandligkeit sech vermähla ,
Wu die Vollandung esch Ziega ,
Un die Weisheit tüat sprudla ,
Wu die Menschheit tüat kiema ,
Met d’r Verheissung verbunda ,
Üss’m All-Nichts, üss da All-Kräfta ,
Üss d’r Wohret werd gebora !
§ Die Kràft quallt üss àlla Fuga ,
Wàchst met d’m Sàft siena Fluta ,
Machtig en Wàld un Flura ,
Triebt s’Kernla d’r Boda dura ,
Un verwescht àlli àlta Spura .
§ Das neija Grian deckt dàs àlta Toda,
Un erneijert em Mensch sien Hoffa ,
Steigert sien andlos Süacha ,
Bàr vum Blenda un vum Fàlscha ‚
Befrejit vu d’r Sucht zum siega ,
Vum Nied un siena Knachtschàfta ,
Vu sienem Stolz sech nia zu erra ,
Sieni Nichtigkeit zu erkenna ,
Sieni Verwundbarkeit zu bekenna ,
Sieni Fähigkeit zu bestühna ,
Siena Wàndel zu geniassa ,
Sieni Einmoligkeit zu bewundra .
Met siem Tàlant di Walt zu erhella !
§ Met Dànk un Gleck sieni Seel zu fella !
Dàs Heilig-Erwa, unerschrocka, en àlli zu verkenda !
§ Di Vernunft un d’r Geischt wann sech vermähla ,
Un ’Si’ Schecksàl en ehri Hand zu namma ,
En ’Si’ Harz di Ur-Gefühl’r fresch zu saija,
Met Menschlichkeit àlles neji ufzubauia :
Un jetzt, verjengt, steht ’Ar’ mettla drenna !
§ D’r Geischt getràga uf brenendi Wendeswalla ,
Brengt des ewiga Odems Wunderqualla ,
Sieni Botschaft heersch Dü zwiesla ,
Siena Sturm fagt ewer àlli Hiisla,
Verschlupft sech en d’r Stella ,
Un erweckt di Kenderstemma ,
Ehra Klàng losst àlli horcha ,
Ehr Jützga risstuf di Pforta ,
Sie gehn durch àlli Teera
, Sie oeffna àlli Harza ,
Ehri Auiga funkla,
Stràhlaüs dàs Wohra,
Ewerbrucka àlli Klufta ,
Fella weder àlles Laara ,
Ewernamma àlli Warta ,
Verkoerwra s’ Urgebara ,
Fella met Züakunft, volli Waga ,
Heila àllem Verbetterta sieni Klàga,
Met Làcha, Giggsa un unschuldigi Worta ,
Verbenda: s’ Vergàngana, s’Jetzt un d’r Morga .
§ Dü hersch jetzt senga ,
Em Ohr tüat’s klenga ,
A Chor tüat’s brenga ,
A Balsam vu Melodia ,
Sen dàs Vogelsstemma ?
A Tonspeel en àlla Làga ,
Tàktvoll di Nota umspenna
S’Ohr, a Rüsch fellt di Senna ,
A Gepfel voll hehri Harmonia ,
Dia Gemiater durch s’Schwewa ,
Noch àndri Gefielde sànft zu tràga ,
Befrejit, getràga di Luscht well stiega ,
Unbefànga em Tonmeer freji zu triewa ,
Zergeht met Sehnsucht en Ozeans Walla ,
Em Tonschwàll di Werkligkeit zu entdecka ,
Met Hàrfa, Trumpeta un Orgel müan wecka ,
Verbunda àlli Jubelchor durchbracha di Decka ,
Befreijt vu d’r Làscht vu siena entmenschta Sitta ,
Granzalos glecklig noch dam Verlorana zu süacha ,
Uf aetherischi Fleegel, noch’m Unbegriefliga zu griefa ,
Versehnt, dàs Göttliga ziagt das Menschliga an sieni Sieta !
§ Verwàch, lüag, jetzt besch Dü salbscht Ziega!
Üs d’r lànga Nàcht, üs da tiafschta Grufta ,
Toïsig Fàrwa, pletzlig, hell entschlupfa ,
Làng g’fesselt un blend em toda Ennra ,
En d’r Unterwalt han geschmàchta ;
So verklärt üs d’r Grabesfenschtra ,
Enstiegt das Bunta, üs da Ketta ,
Üss’m Nichts di Fàrwa stràhla ‚
Üss’m Grund heil entwecha ,
Üssem Boda, üs da Wurzla .
Scheener als di Ragaboga ,
Falder un Garta erbliahja ,
Di Auiga zu ergoetza ,
Âlli Harza jubla ,
En Wonne un Trana;
Duft fellt Di Schnüfa ,
Seligkeit mieni Gefühla ,
S’ Fienschta ziart d’Arda ,
Well s’Kleinschta belohna ,
Âll Lawa met Pràcht zu fella ,
Met Prunk di Vielfalt zu betona ,
Gànz dàs Wiaschta zu verschlenga .
4 D’r Mensch àn siena Plàtz zu stèlla ,
D’m Menscha siena Durscht zu stélla ,
Wàchst hoch un breit dàs sàftig Griana ,
En siener Flut, sieni Senna fresch zu tranka ,
Met ànderer Nahrung zu kräftiga siena Wella ,
Siena Gàng, en dam junga Strom zu beschwenga ,
An ehrer Bruscht, sieni gànz Sehnsucht, well ar stella !
§ O Mai..! dien Kumma ,
Heilt tiafschti Wunda ,
Verjàgt àlli Ploga ,
Vertriebt àll Zwiefla ,
Verwescht àlli Sorga ,
Befrejit dàs Làcha ,
Vergoettert di Trana ,
Erweckt nur Hoffa !
S’Eland esch entloffa ,
D’Fraid het àlli getroffa !
§ Die Liab streemt ufa ..
Âll’s zu vermehra ,
En hoha Ehra ,
Pflànzt stets das Lawa ;
Sie kiemt em Knoschpa ,
Stärkt dàs Halmla ,
Erhellt das Bliamla ,
Leitet dàs Tierla ,
Verherrligt s’Schwàcha !
Voll Liawes-Gàwa :
Fellt àlli Harza !
Ziahrt Diena Nàma !
Mieni Seel m’t Flàmma !
§ Sie beseelt den Menscha ,
Begeischtert sien Danka ,
Befleegelt sieni Worta ,
Triebt hoch sien Sehna ,
Bekräftigt sieni Tàta ,
Heiligt sien Hàndla ,
Befrejit sien Wàndla ,
Vereint sieni Kräfta ,
Ja, d'r Geischt, siena ,
Met dem ÂLLMACHTIGA ! .
§ Di Nàcht esch bezwunga,
Üs d’r Unterwalt sehsch Dü stiega,
Dàs Liacht, s’Fenschtra zu besiega,
Âll Ewel üs d’r Walt zu vertriewa,
Nur di Wohret well àlli Harza fella,
Un di Lug, dia fléchtet üs àlla Stèlla,
S’Wort werd g’saït jetzt en àlli Wélla:
Un reift am beschta en Diener Stélla!
§ Wia.. esch dàs kumma ?
Wia.. esch dàs gànga ?
D’r Mai het àlles ewergànga !
Wia...das Âlta esch verglunga ?
Ja.. lütlos... un so ungezwunga...
Doch, das Neija well Dech gewenna !
Uf siena liechta Frejiheits-Schwenga:
“Erheb Dech, sterz Dech , en dàs edla Renga“ !
r.k.