1 Wurum tüan di Nàtiona Kràwàl schlàga, un di Vèlker so vèrgawens murra;
2 di Kenig vu dara Arda lahna séch uf, un di Herra hàlta Rot métanànder géga YAHWEH un Siena G’sàlbter :
3 « Mér wann ehrni Bander vèrrissa, un ehrni Fèssel vu uns warfa ! »
4 Âwer DA wu em Hémmel wohnt làcht éwer si, un d’r Hèrr spottet éwer si;
5 D’rno wurd AR mét éhna réda en sienem Zorn, un mét sienem Grimm wurd AR si èrschrècka.
6 Ech àwer hàn miena Kénig uf mienem heiliga Barg Zion g’sàlbt.
7 Bekànnt màcha wéll éch d’r Rotschluss vu YAHWEH. Ar hàt zu mér gsait : Dü bésch miena Suhn, hétta hàn éch Déch gézeugt.
8 Bétt méch, so wéll éch Dér Vèlker zum Erwa gaa, un di üsserschta Ander vu d’r Walt zum Eigatum.
9 Dü solsch si mét ma issiga Zèpter zèrschlàga, wia Ton-Hafa solsch dü si zèrschmattra.
10 So, sén andlig vèrstandig, éhr Kenig, un éhr Rechter vu d’r Arda, léhn eich wàrna!
11 Dïana em Herrn mét Furcht, un fraïa eich mét Zéttra,
12 dïan di Fïass vum Suhn verschmutza, dass Ar séch nét zérnt un éhr nét umkumma uf’m Wag;
13 dènn Siena Zorn