1 As ésch a Mànn g’séé vu Bènjamin, nàmens Kisch, a Suhn Abièls, a Suhn vum Zéror, a Suhn vum Béchorat, a Suhn vum Afiah, a Suhn vum a Bènjamiter, a ààg’sahener Mànn.
2 Da hàt a Suhn nàmens Saul kàà. Ar ésch a junger, schééner Mànn g’séé un niama unter da Israëlita ésch so schéén g’séé wia ar, a Kopf héher àls àlla Volk.
3 Kisch, d’r Vàtter vum Saul àwer, hàt sini Ésélinna verlora un hàt zum Suhn Saul g’saidt : Némm eina vu da Knachta mét dér, màch déch uff, gàng un süach di Ésélinna.
4 Si sénn durch s’Gébérg Éphraim gànga, un durch s’ Gébiat vu Schalischa un han si nétt g’funda ; si sénn durch s’Gébiat vu Schaalim un si sénn nétt do g’séé ; si sénn durch s’ Gébiat vu Bènjamin un han si nétt g’funda.
5 Àls si én s’ Gébiat vu Zuf kumma sénn, hàt Saul zum Knacht, wu bi éhm g’séé ésch g’saidt : loss uns wédder heimgéh ; mina Vàtter kènntig séch Soga um uns màcha, stàtt éwer d’ Ésélinna.
6 Da àwer hàt g’saidt : Lüag as ésch a bériahmter Mànn Gottes én dar Stàdt ; àlles wàs ar saidt g’schéht. So loss uns ààna géh ; villicht saidt ar uns d’r Wag, wu mér géh solla.
7 Saul hàt ém Knacht g’àntworta : Wènn mér scho ààna géhn, wàs brénga mér dam Mànn ? Dènn s’ Brot én unserem Sàck ésch verzéhrt un mér han kè G’schank, wu mér ém Mànn Gottes kènnta brénga. Wàs han mér sunscht ?
8 D’r Knacht hàt ém Saul wédder g’àntworta : Lüag, éch hàn a Viertel-Sélwertàler bi mér ; da wann mér ém Mànn Gottes gaa, dàss ar uns unsra Wag saidt.
§ : Saul hàt zu sinem Knacht g’saidt : Dü hàsch réchtig g’rèdt ; kumm loss uns géh ! Un si sénn én d’Stàdt gànga, wu d’r Mànn Gottes wohnt, un àls si àm Ànfàng vu d’r Stàdt uffag’stéga sénn, han si Maidla ààgétrofa wu üssagànga sénn um Wàsser zu schèèpfa. Zu éhna han si g’saidt : Ésch d’r Wohrsaher do ?
9 Vorzitta hàt’ma én Israël g’saidt, wènn’ma gànga ésch Gott zu béfroga : Kumma léhn uns zum Wohrsaher géh ! Dènn dia wu’ma jètzt Prophéta nènnt, dia hàt’ma vorzitta Wohrsaher g’nènnt.
12 Si han éhna g’àntworta : Ja, ar ésch vor dér do g’séé ; Màch schnall, dènn ar ésch hétt én d’ Stàdt kumma, wéél s’Volk hétta a Opferfascht hàt uff d’r Héha.
13 Wènn éhr én Stàdt kumma, so wara éhr éhna fénda vor ébb ar uffa géht uff di Héha, um zu assa. Dènn s’ Volk wérd nétt assa bis ar kummt. Ar sagnet* z’érscht s’Opfer, d’rno assa dia wu gélàda sénn. dorum géhn uffa, dènn jètzt wara éhr éhna traffa.
14 Un àls si zur d’Stàdt kumma sénn un én Stàdt inna sénn, do ésch Samuel éhna entgéga kumma un hàt wèlla uff di Héha géh.
15 YAHWEH àwer, hàt ém Samuel s’Ohr uffg’màcht a Tàg vor èbb Saul kumma ésch un g’sprocha :
16 Morn um dia Zitt wéll Éch a Mànn zu dér schécka üssem Lànd Bénjamin, da sollsch dü zum Füerschta sàlwa éwer Mi Volk Israël, dàss ar Mi Volk rèttet üss da Philisters Hand. Dènn Éch han s’ Éland vu Mim Volk g’sah un si Schrèja ésch bis zu Mér kumma.
17 Àls jètzt Samuel Saul g’sahna hàt, hàt YAHWEH éhm kund g’màcht : Lüag, dàs ésch d’r Mànn, vu dam Éch dér g’saidt hàn, dàss ar éwer Mi Volk hèrrscha soll.
18 Do ésch Saul uff Samuel ém Tor züagànga un hàt g’saidt : Wu ésch do s’Hüss vum Wohrsaher ?
19 Samuel hàt ém Saul g’àntworta : Éch bén d’r Wohrsaher. Gàng vor mér uffa uff di Héha, dènn éhr solla hétta mét mér assa ; un morga friahj wéll éch dér s’ Géleit gaa, un uff àlles, wàs dü uff’m Harza hàsch, wéll éch dér Àntwort gaa.
20 Un um di Ésélinna, dia dü vor drèj Tag verlora hàsch, sorg déch nétt, si sénn g’funda. Wém g’héért dènn àlles wàs wartvoll ésch én Israël ? G’héért dàs nétt dér un ém gànza Hüss vu dim Vàtter ?
21 Saul àntwortet : Bén éch nétt a Bènjaminiter un üss einem vu da kleinschta Stamm Israëls, un ésch nétt mi G’schlacht dàs géréngschta unter àlla G’schlachter vum Stamm Bènjamin ? Wurum saisch dü mér so wàs ?
22 Samuel àwer, hàt Saul un sina Knacht g’numma un hàt si én d’Hàlla g’fiahrt un hàt si owa ànag’sètzt unter da Gélàdana, dàs sénn ung’far drissig Mànn g’séé.
23 Un Samuel hàt zum Koch g’saidt : Géb dàs Stéck har, dàs éch dér gaa hàn un béfohla hàn, dàss dü dàs bi dér sollsch z’ruck b’hàlta.
24 Do hàt d’r Koch a Keula ( gigot) uffgétéscht un d’r Fattschwànz. Ar hàt si vor Saul g’lègt un g’saidt : Lüag, wàs éwrig gébléwa ésch lègt vor dér un éss ; dènn àls éch s’Volk iig’làda hàn, ésch dàs fér déch uffbéwàhrt wura fér dia Stund. So hàt Saul àn sallem Tàg mét Samuel gassa