18 Samuël ésch a Dianer vu YAHWEH g’séé, un d’r Büa ésch umgértet g’séé mét’ma Priaschterschurz üss Lina.
19 Do d’rzüa hàt éhm d’ Müater a klei Owerkleid g’màcht un dàs hàt si éhm Johr fér Johr gébrocht, wènn si mét éhrem Mànn uffagànga ésch, um dàs àlljahriga Opfer dàrzubrénga.
20 Un Eli hàt Elkana un sini Fràui b’sagnet un g’saidt : YAHWEH soll dér Nochkumma vu dar Fràui gaa, àm Plàtz vu dam wu si ém YAHWEH g’schankt hàt. Un si sénn z’ruck àn éhrna Ort ganga.
21 YAHWEH hàt Hanna b’süacht un si ésch schwànger wura un hàt noch drèji Séhn un zwei Tœchtra gébora. Àwer d’r Büa Samuel ésch bim YAHWEH uffg’wàchsa.
22 Eli ésch séhr àlt wura, àls ar erfàhra hàt, wàs sini Séhn én gànz Israël ààgétàn han un dàss si bi da Fràuija schlofa, dia vor’m Stéftszèlt Dianscht han.
23 Ar hàt zu éhna g’saidt : Wurum màcha éhr so béési Sàcha, vu dana éch héér ém gànza Volk ?
24 A so nétt, mini Séhn ! Dàs sénn kè güati Gérüchta, dia éch rééda héér ém Volk vu YAHWEH.
25 Wènn jémànd géga a Mènsch séndigt, so tüat GOTT d’réwer réchta. Wènn, àwer, jémànd géga YAHWEH séndigt, wèr wéll séch fér éhna iisètza ? Séé, àwer, han nétt g’horcht uff di Stémm vu éhrem Vàtter, dènn YAHWEH hàt vor kàà, si zu tœta.
26 D’r Büa Samuel, àwer, hàt émmer méh àn Àlter un Gunscht bi YAHWEH un bi da Mènscha züagnumma.
27 As ésch a Mànn Gottes zum Eli kumma un hàt g’sprocha : So sprécht YAHWEH : Éch hàn méch g’offabàrt ( zu kènna gaa ) ém Hüss vu dim Vàtter, àls di Israëlita noch én Ägypta zum Pharaon sinem Hüss g’héért han.
28 Dina Vàtter han éch unter àlla Stamm erwählt zu minem Priaschter, um uff minem Àltàr zu opfra, un Rauichwarker zu verbrènna un d’r Priaschterschurz vor mér zu tràga un éch hàn ém Hüss vu dim Vàtter àlli Bràndopfer vu Israël gaa.
29 Wurum trata éhr mét Fiass mini Schlàchtopfer un Speisaopfer, dia éch fér mini Wohnung ààgébota han ? Dü éhrsch dini Séhn méh àls méch, dàss éhr eich màschta vum Bèschta vu àlla Opfer vu minem Volk Israël.
30 Dorum sprécht YAHWEH, d’r GOTT Israëls : Éch han g’saidt kàà di Hüss un s’ Hüss vu dinem Vàtter sollta émmer vor Mér hargéh. Àwer, jètzt saidt YAHWEH : Dàs ésch witt vu Mér ! Jètzt, wèr Méch éhrt, da wéll Éch oï éhra ; wèr Méch àwer veràchtet, da soll oï veràchtet wara !
31 Lüag, as wìrd di Zitt kumma, dàß Éch dina Àrm àbhauija wur un d’r Àrm vum Hüss vu dinem Vàtter, so dàss’s kèè Àlti méh gaa wìrd én dinem Hüss.
32 Wia’na Fénd voll Mìssgunscht ém Heiligtum, wìrsch dü sah àlles Güata dàs Israël g’schah wìrd, un as wìrd niama àlt wara én dinem Vàtters Hüss, so émmer.
33 Doch, Éch b’hàlt eina vu dér àm Àltàr dàss dini Auiga iigéhn un dini Séél verkummert, àwer di Meischta wara starwa durch s’ Schwart.
34 Un as soll a Zeicha séé, dàs éwer dini Séhn, Hofni un Pinhas, kumma wìrd ; àn einem Tàg wara beidi starwa.
35 Éch àwer, wéll mér a treuja Priaschter erwècka, wia’s minem Harza un miner Séél g’fàllt. Dam wéll Éch a sécheres Hüss bauija, dàß ar vor Minem G’sàlbta émmer hargéht.
36 Un wér noch éwrig bliebt vu dinem Hüss, da wìrd kumma un vor jédem nééderfàlla um a Sélwerstéck oder a Schieb Brot un sàga : Loss méch doch Ààteil hàà àm Priaschteràmt, dàss éch a Biss Brot z’sassa hàn.