1 Wu dàs àlli Kéniga vu d’r àndra Sitt vum Jordàn, vum Gébérg un vum Hügellànd un dia vum gànza Ufer vum grossa Méér, géga d’r Libanon, wia di Hétiter, Amoriter, Kanaaniter, Hiwiter un Jébusiter g’héért han,
2 han si séch z’sammag’funda, un g’schlossa géga Josua un Israël zu kampfa.
3 Àwer wu di Bérger vu Gibéon g’héért han, wàs Josua mét Jéricho un Ai g’màcht hàt,
4 han si séch a Lìscht üssgédankt, han séch versah mét Asswàra, han àlti Säck uff éhri Ėsel g’màcht un àlti, zèrréssani, g’fléckti Wiischlücha,
5 un àlti g’fléckti Schüah àn éhri Fiass un han àlti Kleider ààg’lègt un àlla Brot, dàs si g’numma han, ésch härt g’séé un ésch zerbrockelt.
6 Si sénn zum Josua én s’Làger noch Gilgal gànga un han mét éhm un mét da Manner Israëls g’rèdt : Mér kumma üss witta Lander ; so schliassa a Bund mét uns !
7 Di Manner Israëls han zu da Hiwitern g’saidt : Villicht wohna éhr méttla unter uns ; wia kènnta mér a Bund mét eich schliassa ?
8 Séé àwer han zum Josua g’sprocha : Mér sénn dini Knachta. Josua hàt zu éhna g’saidt : Wèr sénn éhr un wuhar kumma éhr ‘
9 Séé han g’sprocha : Dini Knachta kumma üss séhr witti Lander um d’r Wélla YAHWEHS, dines Gottes wélla, dènn mér han vu éhm g’héért wàs Ar àlles én Ägypta g’màcht hàt.
10 Un àlles, wàs Ar én da beida Amoriter Kéniga uff d’r ànder Sitt vum Jordàn g’màcht hàt, ém Sihon ém Kénig vu Hèschbon, ém Og, ém Kénig vu Baschan, da wu én Aschtarot g’wohnt ésch.
11 Dorum han unsri Älteschta un àlli Béwohner vu unserem Lànd g’saidt : Namma Asswàra mét eich uff d’Reis un géhn éhna entgéga un rééda mét éhna : Mér sénn ejri Knachta. So schliassa a Bund mét uns !
12 Unser Brot, dàs mér üss unsera Hiiser zum Assa métg’numma han, ésch noch wàrm g’séé, àls mér zu eich üssagézoga sénn, jètzt àwer lüaga, as ésch härt un zerbrockelt.
13 Un di Wiischlücha sénn nèji g’séé àls mér si g’féllt han, si sénn zerréssa ; un useri Kleider un Schüah sénn àlt wura wahrend dar lànga Reis.
14 Do han d’Owerschta vu d’r àngébotana Speisa g’numma ohna di Meinung vu YAHWEH.
15 Josua hàt Frééda mét éhna g’màcht un hàt a Bund mét éhna g’schlossa, dàss sim àm Lawa bliewa. Un di Owerschta vu d’r Gémeinda han’s éhna g’schwora.
16 Àwer drèji Tag nochdam si mét éhna a Bund g’schlossa kàà han, ésch éhna békànnt wura, dàss si üss d’r Nécha sénn un méttla unter éhna wohna.
17 Dènn, wu di Israëlita witterscht gézoga sénn, sénn si àm drétta Tàg zu éhrna Städt kumma ; dia han Gibéon, Kéfira, Béérot un Kirjat-Jéarim g’heissa.
18 Àwer di Israëlita han si nétt umgébrocht, wéél éhna di Owerschta vu d’r Gémeinda bi YAHWEH, bim Gott Israëls g’schwora han. Àwer di gànz Gémeinda hàt géga di Owerschta g’murrt.
19 Àlli Owerschta han zu d’r Gémeinda g’rèdt un g’saidt : Mér han éhna g’schwora bi YAHWEH, bim Gott Israëls, dorum kènna mér si nétt ààriahra.
20 Àwer, dàs màcha mér jètzt : Lossa si lawa, dàss nét d’r Zorn éwer uns kummt, waga’ m Eid da wu mér mét éhna g’schwora han.
21 D’ Owerschta han witterscht zu éhna g’rèdt : Lossa si lawa, un so dàss si Holzhauer un Wàsserschœpfer sénn fér di gànz Gémeinda, wia éhna d’ Owerschta g’saidt kàà han.
22 Josua, hàt si do g’rüafa, hàt mét éhna g’rèdt un g’saidt : Wurum han éhr uns bétroga un g’saidt : Mér sénn witt vu eich, wu éhr doch méttla unter uns wohna ?
23 Dorum solla éhr verflüacht séé, un solla nétt uffhééra, Knachta zu bliewa, dia Holz hauja un Wàsser schœpfa fér s’ Hüss vu minem Gott.
24 Si han ém Josua g’àntworta : As ésch dina Knachta ààg’saidt wura, dàss YAHWEH dina Gott, sinem Knacht Moses gébota hàt, dàss AR eich dàs gànza Lànd gétt un vor eich har àlli Béwohner vum Lànd vertélga wéll. Do han mér uns séhr g’fèrchta fér unser Lawa un han dàs a so g’màcht.
25 Jètzt àwer lüag, mér sénn én dina Hand ; wàs déch güat un racht dunkt, mét uns zu màcha, dàs màch !
26 Un so hàt ar’s mét éhna g’màcht un hàt si üss da Hand vu da Israëlita g’rètta, dàss si si nétt tœta.
27 So hàt Josua àn dam Tag, si zu Holzhaujer un Wàsserschœpfer fér di Gémeinda un fér d’r Àltàr vu YAHWEH g’màcht, bis uff d’r héttiga Tàg, àn dar Stèlla, dia AR erwähla wurd.