1 Josua, d’r Suhn Nuns, hàt heimlig zwei Kundschàfter ( Spiona) vu Schittim üssag’schéckt un hàt zu éhna g’saidt : Géhn ààna lüaga èich dàs Lànd àà un oï Jéricho. Si sénn dèrt ààna gànga un sénn én s’ Hüss vun’ra Prostitüiarta kumma, dia hàt Rahab g’heissa, un sénn dèrt iikéhrt.
2 As ésch ém Kénig vu Jéricho ààg’saidt wura : Lüag, as sénn én dar Nàcht Manner vu Israël innakumma, um dàs Lànd zu erkunda.
3 Do hàt d’r Kénig vu Jéricho zu Rahab a Wort g’schéckt un hàt éhra sàga loo : Géb dia zwei Manner üssa, dia zu dér én di Hüss kumma sénn ; dènn si sénn kumma um dàs gànza Lànd zu erkunda.
4 Àwer hàt di zwei Manner verstèckt un g’saidt : Ja, sénn zwei Manner zu mér kumma, àwer éch hàn nétt g’wésst, wuhar si kumma sénn.
5 Un àls ma di Stàdttora hàt wèlla züamàcha wu’s fénschter wura ésch, sénn si üssagànga, un éch weiss nétt wu si àànagànga sénn. Jàga éhna iilends noo un éhr wara si fànga.
6 Si àwer hàt si uff s’Dàch stiega loo un unter da Flàxstangel verstèckt, dia si uff’m Dàch üssgébreita kàà hàt.
7 Ėm Kénig sini Manner sénn éhna noog’jàgt uff’m Wag zum Jordàn bis àn di Furta, un s’Tor ésch züag’màcht wura àls si drussa g’séé sénn.
8 Vorèbb di Manner séch zum Schlofa g’lègt han, ésch si zu éhna uff s’Dàch g’stééga,
9 si hàt mét éhna g’rèdt un g’saidt : Ėch weiss dàss YAHWEH eich dàs Lànd gawa hàt, dènn a Schracka vor éich ésch éwer uns harg’fàlla, un àlli Béwohner vu dam Lànd sénn voll Ohnmàcht vor éich.
10 Dènn mér han g’héért, wia YAHWEH dàs Wàsser vum Schélfméér vor eich har, hàt lossa üsstrèckna, àls éhr üss Ägypta gézoga sénn un wàs éhr én da beida Kénig vu da Amoriter, Sihon un Og, jénsitts vum Jordàn g’màcht han un wia éhr d’r Bànn àn éhna vollstrèckt han.
11 Sitter às mér dàs g’héért han, ésch unser Harz verzàgt un as wàgt kènna méh, vor éich zu schnuffa ; dènn YAHWEH, èjer Gott, ésch Gott owa ém Hémmel un unta uff Arda.
12 So, schwééra mér jètzt bi YAHWEH, wéél éch Bàrmharzigkeit àn èich g’leischta hàn, dàß éhr oï Bàrmharzigkeit leischta àm Hüss vu minem Vàtter un gan mér a sécheres Zeicha,
13 dàss éhr lawa léhn mina Vàtter, mini Müatter, mini Briader un mini Schwèschtra un àlles wàs si han, un uns vum Tod errètta.
14 Di Manner han zu éhr g’saidt : Tüan mér nétt Bàrmharzigkeit un Treuheit àn dér leischta, wènn YAHWEH uns dàs Lànd gétt un mér salbscht solla zum Tod verurteilt wara, sofarn dàss dü uns’ra Sàch nétt verrotsch.
15 Do hàt Rahab si àm Seil durch s’ Fanschter àwagloo ; dènn éhra Hüss ésch àn d’r Stàdtmüür g’séé un séé ésch àn d’r Müür g’wohnt.
16 Un si hàt zu éhna g’saidt : Géhn uff s’ Gébérg, dàss eich nétt bégégna dia eich noojàga, un verstècka eich dèrt drèj Tag, bis si z’ruck kumma, dia wu eich noojàga ; noohar géhn èjra Wag.
17 Di Manner, àwer, han zu éhra g’sprocha : Mér wann d’r Eid üssfiahra, da wu dü uns hàsch schwééra loo.
18 Wènn mér én s’Lànd kumma, so sollsch dü dàs rota Seil àn s’ Fanschter knèpfa, mét dam dü uns néédergloo hàsch, un zu dér én s’Hüss versàmmla : dina Vàtter, dini Müatter, dini Briader un s’gànza Hüss vu dinem Vàtter.
19 Un wèr zu d’r Téér vu dim Hüss üssakummt, si Blüat soll éwer éhna kumma, àwer mér sénn unschuldig : Doch s’Blüat àller wu én dim Hüss sénn soll éwer uns kumma, wènn Hànd àn si g’lègt wurd.
20 Un wènn dü èbbis vu dar unsecher Sàch verrotsch, so sénn mér vu unserem Eid los, da wu dü uns hàsch schwééra loo.
21 Si hàt g’saidt : So soll’s séé, wia éhr sàga ! Un hàt si lossa géh. un si sénn gànga un si hàt dàs rota Seil àn s’ Fanschter g’knèpft.
22 Si sénn furtgànga un sénn uff s’Gébérg kumma un sénn drèj Tàg dèrt gébléwa, bis dia z’ruck kumma sénn, dia éhna noog’jàgt g’séé sénn. Dènn si han si g’süacht uff àlla Stroßa un doch nétt g’funda.
23 Di beida Manner han umkéhrt un sénn vum Gébérg àwa, han éwersètzt uff di àndra Sitta un sénn zum Josua kumma, d’r Suhn Nuns, un han éhm àlles verzählt, wàs éhna bégégnet g’séé ésch.
24 Si han zum Josua g’sprocha : YAHWEH hàt dàs gànza Lànd én unseri Hand gaa, un as sénn oï àlli Béwohner vum Lànd voll vor Schrècka vor uns.