17 Zàuiwérinna sollsch dü nét àm Lawa loo ;
18 Wèr séch àm Vééh vergéht soll starwa.
19 Wèr àndra Gœtter opfert soll d’m Bànn verfàlla.
20 Frèmdlìnga sollsch du nét ploga un unterdrucka ; dènn éhr sénn oï Frèmdlìnga g’séé ém Ägyptalànd.
21 Éhr solla Wétwa un Waisa nét unterdrucka.
22 Wènn dü si unterdruckt un si schrèija zu Mér , so wur Éch éhr Schrèija hééra.
23 Do wérd Mina Zorn üssbracha, dàss Éch eich mét d’m Schwart wur tœta un èjri Fràuija wara Wétwa un èjri Kìnder Waisa.
24 Wènn dü Gald üssléhnsch én einem vu Minem Volk, ém a Àrma nawa dér, so sollsch dü nét wia n’a Wücherer hàndla ; dü sollsch kè Zénsa vu éhm verlànga.
25 Wènn dü d’r Màntel vum Nachschta zum Pfànd némmsch, so sollsch dü éhm n’a wédder z’ruckgaa, vor èbb di Sunna untergéht.
26 Dènn d’r Màntel ésch sini einzigi Dècka fér sina Leib ; én wàs soll ar sunscht schlofa ? Wérd ar àwer zu Mér schrèija, so wur Éch éhna erhééra ; dènn Éch bén gnadig.
27 GOTT sollsch dü nét läschtra, un a Owerschta vu dim Volk sollsch dü nét verflüacha.
28 Vum Èrtràg vu dim Fald un vum Éwerfluss vu dim Rabbarg sollsch dü opfra, dü sollsch’s nét z’ruckbéhàlta. Dina èrscht Suhn sollsch dü Mér gaa !
29 Dü sollsch s’namliga màcha mét d’m Vééh un mét d’r Hard. S’Èrschtgéborena loss’s séwa Tag bi siner Müater, àm achschta Tàg sollsch dü’s Mér gaa.
30 Èhr solla heiligi Litt fér Méch séé.
31 Èhr solla kè Fleisch assa, dàs uff’m Fald vu wéldi Tiarer zèrréssa wura ésch ; éhr solla’s vor di Hunda warfa.