1 Hééra mér züa, éhr Ìnsla, un éhr Vèlker üss d’r Fèrna, horcha ! YAHWEH hàt méch bérüafa glich vum Müaterlieb, Ar hàt Mina Nàma erwähnt àls éch noch ém Schoß vu d’r Müater g’séé bén.
2 Üss minem Müül hàt Ar a schàrfes Schwart g’màcht. Mét d’m Schatta vu Siner Hànd hàt Ar méch bédeckt. Ar hàt méch zum a spétziga Pfliel g’màcht un méch én Sinem Köcher verstèckt.
3 Ar hàt zu mér g’saidt : Dü bésch mina Knacht, durch déch wéll Ech méch verherrliga loo.
4 Ech hàn g’saidt : Ech hàn umasunscht g’schàfft, éch hàn méch vergawens üsg’schèpft; wahrend mi Racht bi YAHWEH ésch un mina Lohn bi minem Gott.
5 Un jetzt rèdt YAHWEH, Ar wu méch vum Müaterlieb üss zu Sinem Knacht gébélda hàt, dàss éch Jakob Ehm z’ruck bréng un Israel zu Ehm sàmmla tüan. Dorum bén éch vor YAHWEH wartg’schätzt, un mina Gott ésch mini Stärka.
6 Ar hàt zu mér g’saidt: As ésch zu wénig, dàss dü mina Knacht bésch, di Stamm Israels uffzuréchta, un di Verspreidelta Israels wéder zu sàmmla, sundern, éch hàn déch zum Liacht vu da Heida g’màcht, so dàss dü Mi Heil bésch bis àn di Ander vu d’r Arda.
7 So rèdt YAHWEH, d’r Erléser vu Israel, Sina Heiliger, zu dam wu veràchtet ésch vu da Mènscha un veràbscheut vu da Heida : Zum Knacht unter da Tyrànna. Kéniga solla sah un uffstéh, un Féérschta wara séch vor éhm beuiga um YAHWEH ‘s Wélla, wu trèji ésch, d’r Heilig vu Israel, wu déch erwählt hàt.