14 Jesus hàt s’ Volk wéder zu séch g’rüafa un hàt zu àlla g’sprocha : hééra mér züa un bégriffa’s.
15 As gébt nix wu vu dussa én d’r Mènsch géht, wu éhna kèntig unrein màcha, sundern wàs üss’m Mènsch üssakummt, dàs ésch’s, wu d’r Mènsch unrein màcht. Wenn einer Ohra hàt zum hééra, so soll ar dàs hééra.
17 Wu ar wéder z’ruck gànga ésch én s’Hüss, witt vu d’r Mènga, han di Jénger éhna g’frogt éwer dàs Gleichnis.
18 Ar hàt zu éhna g’sprocha : Oï éhr, sénn éhr so unwéssend ? Mèrka éhr nét, dàss àlles wàs vu drussa én d’r Mènscha innagéht, éhna nét unrein màcha kàt ?
19 Dènn as géht nét én si Harz, sundern én sina Büch un nochar én di Grüab, un somét sénn àlli Speisa fér rein erklärt.
20 Ar hàt witterscht g’rèdt: Wàs üssem Mènscha herüsskummt màcht d’r Mènsch unrein.
21 Dènn vum Ìnra, üss’m Harz vu da Mènscha kumma béési Gédànka, Unzucht, Diabstàhl, Mord,
22 Ehbruch, Hàbgier, Bosheit, Bétrug, Üsschweifunga, Méssgunscht, Läschterunga, Hochmüat, Unvernunft.
23 Àlli dia béési Sàcha kumma üssem Ìnra un màcha d’r Mènsch unrein.