24 Jésus ésch uffg’stànda un ésch vu dèrt én s’ Gébiat vu Tyrüs un Zidon gànga. Ar ésch én a Hüss gànga un hàt wélla, dàss niama weiss, dàss ar do ésch, doch ar hàt nét kènna verborga bliewa.
25 Glich druff hàt a Fràui g’héért vu éhm. Dara Tochter hàt a unreina Geischt kà. Si ésch kumma un ésch zu sina Fiass nééderg’fàlla.
26 Di Fràui ésch a Griachana g’séé, gébértig üss Syrophénizien, un hàt Jésus gébétta, dàss ar d’r béés Geischt üss éhrer Tochter üssatriebt.
27 Jésus hàt zu éhra g’saidt: Loss z’èrscht di Kénder sàtt wara; as ésch nét réchtig, dàss ma én da Kénder s’Brot awag némmt un as én da kleina Hénd ànawérft.
28 Si hàt éhm g’àntwota un g’saidt: Ja Herr, àwer di kleina Hénd frassa di Brotkrummla vu da Kénder unterem Tésch.
29 Ar hàt zu éhra g’sprocha: Waga dana Worta, gàng heim, d’r béés Geischt ésch üss diner Tochter üssag’fàhra.
30 Si ésch én éhra Hüss gànga un hàt éhri Tochter g’funda uff’m Bètt léga, un d’r béés Geischt ésch üss éhra üssag’fàhra g’séé.
31 Jésus hàt s’Gébiat vu Tyrüs un Zidon verlossa én Réchtung zum galiläischa Méér, durch s’ Gébiat vu da zéh Städt.
32 Si han éhm a Mànn gébrocht wu tàuib g’séé ésch un küm hàt kènna rééda, un han Jésus gébétta, éhm d’ Hànd uffzuléga.
33 Ar hàt’na àbsits vum Volk g’numma un hàt éhm d’Fénger én d’Ohra g’lègt un hàt éhm d’Zung mét Spèita bériahrt.
34 D’rno hàt ar d’ Auiga géga d’r Hémmel g’réchta un hàt gézeufzt un g’sprocha : Ephata ! Dàs heisst : Géhn uff !
35 Glich sénn sini Ohra uffgànga, un s’Bànd vu sinra Zung hàt séch g’léést, un ar hàt réchtig g’rèdt.
36 Jésus hàt éhna béfohla, én niama èbbis zu sàga. Àwer wia méh dàss ar dàs éhna béfohla hàt, wia méh han si’s verbreita.
37 Si han éwer àlli Màßa g’stüünt, un g’saidt : Ar màcht àlles zum Bèschta ! Di Tàuiwa màcht ar z’hééra un di Stumma màcht ar z’rééda.
Kàpitel 8, 1-9
1 Zu’nra Zitt, wu wéder a grossi Mènga Litt do g’séé ésch un si nix z’sassa kà han, hàt Jésus di Jénger zu séch g’rüafa, un hàt zu éhna g’saidt :
2 Mér màcht dàs Volk wéh, zitter drèi Tag sénn si bi mér un han nix zu assa.
3 Wènn éch si hungrig heim loss géh, so tüan si unterwags verschmàchta; dènn einigi sénn vu witt harkumma.
4 Di Jénger han éhm g’àntworta : Wu kènntig eina Brot fénda én so’ma Wüstegébiat, fér so viel Volk zu sättiga ?
5 Ar hàt si g’frogt: Wiaviel Brot han éhr ? Si han g’saidt: Séwana.
6 En d’r Menga hàt ar gébota, séch uff d’r Boda zu sètza. Ar hàt di séwa Brot g’numma, hàt gédànkt, hàt si gébrocha un hàt si en sina Jénger gaa zum üssteila; dia han si unter’m Volk verteilt.
7 Si han oï noch a pààr kleini Fésch kà, ar hàt si b’sagnet un hàt di Jénger heissa si üsszuteila.
8 Si han gassa un sénn sàtt wura, di éwriga Stéckla han si én séwa volli Kèrb g’sàmmelt.
9 As sénn ung’fahr viartoïsig g’séé.