14 GOTT rèdt z’èrscht uff ei Àrt, un d’rno uff a zweiti un niama gébt do druff Àcht.
15 AR rèdt ém Tràuim un én Nàchterschienunga, wènn d’r Schlummer uff d’Mènscha fàllt, wènn si schlofa ém Bètt;
16 do màcht AR éhna d’Ohra uff un bésiegelt Sini Wàrnunga ; AR well d’r Mènsch àbwanda vu sina Éweltàta un a And sètza én sinem Stolz;
18 Ar well sini Séél rètta vor d’r Grüab un si Lawa vor’m Todesstoss.
19 Oï, wàrnt AR éhna durch Schmarza uff sinem Bètt un d’r Kàmpf némmt kè And én sina Glééder.
20 S’Brot èkelt éhna àà, un di Luscht zum bèschta Assa ésch gànga.
21 Si Fleisch schwéndet züasahends, un sini Knocha stéhn üssa.
22 Sini Séél géht d’r Grüab entgéga, un si Lawa én da Todesmachta.
23 As kàt g’schah, dàss a Angel àn sini Sitt kummt, a Mèttler, eina üss toïsig, wu ém Mènsch sini Plécht saidt,
24 un ar wurd éhm gnadig séé un zu GOTTsaidt : Erléés éhna, dàss ar nét àwafàhrt én d’Grüab, dènn éch hàn a Léésagald g’funda.
25 Si Fleisch soll wéder bliahja wia én d’r Jugend, un ar soll wéder di Jugendjohra fénda.
26 Ar wérd GOTT bétta un GOTT wérd éhm Gnàd erwiesa un wérd éhm Si Àntlétz sah loo mét Fraid un wérd ém Mènsch sini G’rachtigkeit z’ruck gaa.
27 Ar wérd vor da Litt lobsénga un sàga : Éch hàn g’séndigt g’hàà un s’Racht méssbrücht, àwer AR hàt méch nét g’stroft wia’n’i’s verdiant hatt.
28 GOTT hàt mini Séél erléést, dàss si nét zu da Toda fàhrt, sunder dàss mi Lawa s’ Liacht séht.
29 Lüag, dàs àlles màcht GOTT zweimol, drèimol fér d’r Mènsch;
30 un rèttet sini Séél vor d’r Grüab én dam, dàss ar s’ Liacht vu da Làwandiga éwer sini Séél schiena losst.