21 Jésus hàt witterscht zu éhna g’sprocha : Zéndet ma dènn a Liacht àà, um as unter a Sèschter oder fér’s unter a Bètt zu stèlla ? Uff kè Fàll, sunder fér’s uff a Leuchter zu sètza.
22 Dènn nix bliebt verstèckt wàs offabàr soll wara, un nix bliebt g’heim, wàs àn d’r Tàg soll kumma.
23 Wèr Ohra hàt zum hééra, da soll hééra.
24 Un ar hàt noch zu éhna g’sprocha : Gan Àcht wàs éhr hééra ! Mét dam Mass wu éhr massa, wérd eich wéder g’massa un ma wérd eich noch d’rzüa gaa.
25 Dènn wèr hàt, én dam wérd noch gaa ; un wèr nét hàt, dam wurd noch dàs g’numma, wàs ar hàt.
26 Ar hàt noch g’sait : S’Reich Gottes ésch so, wia wènn a Mènsch Sooma uff s’ Lànd wérft,
27 ob ar schloft oder verwàcht ésch, Tàg un Nàcht, d’r Sooma kiimt un wàchst, un ar weiss nét wia.
28 Dènn di Arda vu séch salbscht bréngt Frucht, zu èrscht d’r Hàlma, nochar di Àhra, àlsdànn di volli Àhra mét da Kèrnla.
29 Sobàld di Frucht reif ésch, holt ar di Séchel, dènn di Arntazitt ésch do.