1 Vum David, ém Herr sina Dianer, àn d’r Chormeischter.
2 Em Gottlosa si Danka ésch wia Sénd én d’r Tiafa vu sinem Harz, vor sina Auiga gébt’s kè Gottesfurcht.
3 Ar schmeichelt séch én sina eigana Auiga, sini Schuld nét zu entdècka un nét zu hàssa.
4 Di Worta vu sinem Mund sén Lug un Bétrug, ar hàt kè Verstandnis méh fér s’Güata.
5 Uff sinem Làger tüat ar Bosheit briatla, ar verbliebt uff’m Wag vum Béésa un verwérft nét wàs schlacht ésch.
6 YAHWEH, Dini Güatheit géht bis zum Hémmel, un dini Trèja bis zu da Wulka.
7 Dini G’rachtigkeit ésch wia d’Barga Gottes, un di Urteil ésch wia di Tiafa vum Àbgrund. YAHWEH, Dü gébsch Kràft én da Mènscha un én da Tiarer.
8 Wia koschtbàr, Gott, ésch dini Liab ! di Mènscha fénda Zuflucht ém Schatta vu Dina Flégel.
9 Si sättiga séch àn da viela Gàwa vu Dinem Hüss, un gébsch éhna z’trénka àm Strom Diner Wonne.
10 Dènn bi Dér ésch di Quall vum Lawa, én Dinem Liacht sahn mér s’Liacht.
11 Verlänger Dini Gnàd fér dia wu Déch kènna, un Dini G’rachtigkeit fér dia wun a uffréchtig Harz han.
12 Loss méch nét unter d’Fiass kumma vu da Stolza, Un loss d’Hànd vu da Gottlosa méch nét vertriiwa.
13 Lüag, dèrt sénn si g’fàlla di Éweltäter : umg’stossa un han némm kènna uffstéh.