( No d’r Géburt vum Johànnes d’r Taifer )
67 Un sina Vàtter, Zacharias, ésch vum heiliga Geischt erféllt wura, hàt prophézèit un hàt g’sait:
68 Gélobt ésch d’r Herr, d’r GOTT vu Israël! Dènn Ar hàt si Volk b’süacht un erkàuift,
69 un hàt uns ufg’réchta a Màcht vum Heil, ém Hüss vu Sinem Dianer David,
70 wia Ar’s vor Zitta verheissa g’hà hàt durch d’r Mund vu sina Prophéta ;
71 dàss Ar uns rètta tüat vu unsera Fénd un üs d’r Hànd vu àlla, wu uns hàssa.
72 Ar zeigt Bàrmharzigkeit én unsera Vatter, un dankt àn sina Heiliga Bund,
73 un àn d’r Eid wun Ar unserem Vàtter Abraham g’schwora hàt,
74 dàss mér erléest wara üs da Hand vu unsera Fénd,
75 Éhm kènna diana, ohna Furcht unser Lawa làng, én Heiligkeit un G’rachtigkeit vor Sina Auiga.
76 Un dü klei Kénd, wursch a Prophét vum Hééchschta heissa. Dénn dü wursch ém Herr vorüssgéh, fér Éhm sina Wag vorzubéreita,
77 un Erkenntnis vum Heil ga én sim Volk, durch di Vergawung vu sina Sénda,
78 dàss durch d’harzlig Güatheit vu unserem GOTT, d’ufgéhendi Sunna uns b’süacha wìrd,
79 domét si schient fér dia, wun én d’r Fénschternis un ém Schatta vum Tod sén, un unseri Fiass leitet uf d’r Wag vum Fréeda.
80 Und dàs Kénd ésch g’wàchsa un ésch stàrk ém Geischt wura. Ar ésch en d’r Wüste gsée bis zu dam Tàg, wun ar hàt solla vor s’Volk Israël tratta.