Versàmmelt sénn di Mènscha uff vieli Platz,
si süacha un jàga, wéssa némm wàs fahlt,
verlànga vu d’r Nàtür àw’r a àndra Schàtz,
um mét d’m Schìcksàl zu mogla ohna zàhlt.
Jéda müass fénda sina Wag wu’s géht entlàng,
dènn àn d’r èrscht Krizung, géht s’Ziel scho verlora :
Süach a èchta Frénd wu déch leitet uff dim Gàng,
sini Stémm di G’wéssa éhrlig wéll bérota.
Versàmmelt sénn di Mènscha àn vieli Platz,
horcha nur uff Léhrlìnga dia stàrk schrèja,
dia spééla Giga un tüscha toïsig Schmétz,
tànza wéld um àm And uff Nàs zu kèja.
Éwerziigt glàuiwa si émmer bliebt da Momant,
s' Perfèkta ésch uns fér émmer glècklig g'schankt,
nur noch uff Knèpf drucka mét àlla Hand,
doch di Nàtür hàt éhra Wélla un ‘Dia’ lankt..
Si spiera àlles géht sénnlos durch éhri Hànd,
s’ Bésétza, s’Wéssa rutscha unter éhr'na Fiass,
d'r Rüüsch vum Konsum kücht éland zu sinem And,
wàs éwrig bliebt ésch nétt méh àss béttra Müass.
Versàmmelt sénn di Mènscha uff'ma grossa Plàtz,
s’Géwéssa hàt si géplogt séch zu sàmmla,
si àhna, àm And brücht d’Walt a séchera Schàtz,
d’r Priis hàt EINA bézàhlt dia Walt zu verwàndla.
As stricht d’r Wénd éwer àlli Kèpf mét rein’m Duft,
doch, jètzt blost d’r Sturm, sini Botschàft héért gross un klein,
àlli spiera di Màcht vu sinem Geischt wu féllt di Luft,
si rééda eini Sproch, dia stiegt zum Hééchschta allein.