A pààr Manner sénn versàmmelt bi Bétania,
Éhri Miena sénn arnscht, éhra G’sécht géspànnt,
Én d’r Méttla stéht Eina, sini Wœrter tééna,
Sini Wohret, sini Liab sénn éhna békànnt,
D’ Gréésa vum Mènsch han si vu Èhm léhra kènna.
Ar wéderholt’s, dènn sini Botschàft ésch züa wéchtig :
« Jéda vu dara Walt müasst dàs Heil erfàhra,
Dènn si Unwéssa bréngt nur wàs ésch schrècklig ;
S’ Unheil mian meischtens nur d’ Unschuldiga tràga :
Saja émmer nur s’ Liawa, dàss allei màcht glécklig !
Lüaga nét vu howa àwa uff d’r klei Nochber :
Ehr wéssa doch wia s’ Schécksal spéélt, ohna G’wéssa ;
Vor dunkli G’fohra wàrnt Ar si, vor fàlschi G’séchter :
Stärka d’ Àrma, heila d’ Krànki, rètta di Mènscha,
Verbreita nur s’ Güata, oï fér d’ nachschta G’schlachter !
« Mi Liida soll eich halfa zu tràga èjri Làscht,
Mini Dorna solla ejri Gédànka peiniga,
Jéda wu stràndet soll séé èjra bèschta Gàscht,
Én Minem Blüat tüan èjri Fahler stéts ‘reiniga’,
Mina Wag solla éhr géh mét heiliger Jàscht.»
Éwerràscht sahn si a Wulka vum Hémmel kumma,
Verherrligt voll Glànz stiegt Chrìschtüs glorreich druff,
Di Jénger ém Leid fénda doch noch frohi Stémma :
D’r Mènscha-Suhn hàt di Rèttung vollbràcht, AR stiegt jètzt uff !
Han d’ Mènscha d’ Botschàft bégréffa, un némm én s’Eland rènna ?
rk