Wènn mi Harz stärker sprudelt, Déch griasst,
Frohlockt éwer Dini Harmonie,
Hémmlischer VÀTTER, àlles béwiest,
Di Vollandung gliecht Dinem Génie !
Jédes Steinla, jédes Halmla,
Jedes Trèèpfla, Bachla un Méér,
Di Glühwérmla, àlli Sunna,
Salbscht d’r Starnastàuib gliecht nur DER !
‘Alles wérd kleiner’, spétz s’Nano d’Nàs;
‘S’ Unandliga wérd noch grésser’:
Pràhlt d’r Makro stolz mét sinem Mààs :
Doch Di ‘LIACHT’ màcht àlles schééner !
Wia kànn éch kleiner Wurm dàs fàssa ?
DINI Vollkommaheit màchtig quéllt,
Ohna And durch àlli Gàssa,
Ewer àlli Barga schient DI ‘ BÉLD ’.
En dam Strom vu Ménscha-Luscht,
Wu séch standig kritzt, béwégt,
Triebt di Séhnsucht jédi Bruscht,
DINI Kràft séch én àlla régt.
En jédem gésch DÜ wàs ar brücht,
Dàs Lawa, di Wärma, di Luft ..,
A Kénderstub wènn noch ‘unv’rpfüscht’,
Vu d’r Màma un Pàpa schnüfsch d’r Duft.
Dia einzig Liab dia àlles zeugt, Mét àlla Stémma, üss àlla Chor,
Àlles triebt, di Ärmschta nährt, Mét Trumpéta, méh Orgelklàng,
Di Schwàcha, di Krànki bétreut : Voller Wonne, stiegt d’r Dànk empor,
Fér àlli der bèschta Géfährt. Schàllt’s hoch üss àlla Sééla Dràng !
Ja, ohna Liab wàchst nix, zèrbrécht Di Harza sprudla DECH zu griassa,
Schnall àllem Ursprung tiafschter Sénn, Frohlocka éwer Sini HARMONIE,
Én Dinem Schoss, mét éwig’r Sécht, Hémmlischer VATTER, jetzt béwiesa,
Gédaïht ‘Di Kèrnla’ nur én ÉHM drénn. Di Vollandung gliecht Dinem GÉNIE !
Loss dia Màcht doch stärker wàlta, O, héhri Weisheit hélf doch mér,
En jéd’m Harza ‘pflànz’d’r èrschta Sénn, Dina Schémmer zu erblécka,
Di gànz Wärma vu Dinem WÉLLA : Dènn di ‘Nàcht’ druckt mangmol séhr,
Di Erbàrma, d’r Walt hèèschta G’wénn. Dini LIAB allei, kànn méch rètta !
rk