1 Ech erénner eich, liawi Briader, àn dàs Evàngelium, dàs ech eich verkendigt hàn, dàs ehr oï àg’numma han, àn dam ehr fèschtstehn,
2 durch dàs ehr oï selig wara wenn ehr’s a so fèschthàlta so wian ech eich’s verkendigt hàn; ànderfàlls, sen ehr umasunscht gläuiwig wura.
3 Âls èrschtes hàn ech eich witterschtga wàs ech oï empfànga hàn : dàss Christus g’storwa esch fer unseri Senda, no d’r Schreft;
4 dàss Ar vergràwa wura esch, un dàss Ar uferstànda esch àm dretta Tàg, no d’r Schreft.
5 Un dàss Ar g’sah wura esch vum Kephas, nochhar vu da Zwèlfa.
6 Nochhar esch Ar g’sah wura vu mehr às fénfhundert Briader uf eimol, vu dana lawa di meischta hétta noch, einigi sen scho g’storwa.
7 Nochhar esch Ar g’sah wura vum Jakobus, nochhar vu àlla Âposchtla.
8 Z’lescht esch Ar oï vu mer, di Fahlgeburt, g’sah wura.
9 Denn ech ben d’r g’rengscht unter da Âposchtla, da wun net wart esch Âposchtel z’ heissa, wiel ech di Gemeinda Gottes verfolgt hàn.
10 Âwer durch Gottes Gnàd ben ech, wàs ech ben. Un sini Gnàd àn mer esch net vergawens g’see, denn ech hàn viel meh g’schàfft às si àlli; awer, net ech, sund’r d’Gottes Gnàd, dia wun met mer esch.
11 Uf àlli Fall wàs màcht’s : ech oder d’àndra, mer prediga s’namliga, un dàs esch wàs ehr àlli glauiwa.