13 Àm namliga Tàg sénn zwei vu da Jénger uff’m Wag g’séé fér én a Dorf, nàmens Emmaus, un wu zwei Stunda vu Jérusalèm èntfèrnt ésch.
14 Si han métnander g’rédt éwer àlli dia G’schéchta.
15 Àls si métnànder so g’sprocha han, hàt séch Jésus salwer éhna g’nähert un ésch mét éhna gànga.
16 Àwer éhri Auiga sénn g’héndert g’séé, éhna zu erkènna.
17 Ar hàt zu éhna g’sprocha : Wàs sénn dàs fér Dénga, wumét éhr eich unterhàlta ém Làuifa ? Do sénn si trürig stéh bléwa.
18 Eina vu éhna, nàmens Kléopas, hàt g’àntworta un hàt zu éhm g’saidt : Bésch dü d’r einzig wu séch én Jérusalèm uffhàltet un nix weiß éwer di Ereignissa, wu séch dèrt én dana Tag àbg’spéélt han ?
19 Wàs fér Sàcha ? Hàt ar wèlla wéssa . Dàs mét Jésus vu Nazareth, da ésch a Prophét g’séé, machtig én Tàta un Worta vor GOTT un vor àllem Volk ;
20 un wia unseri Hohapriaschter un unseri Oberigkeit éhna zur Todesstrof un zur Krizigung éwerléfert han.
21 Mér àwer, han g’hofft ar ésch da wu Israël béfrèija wérd. Un dàs ésch nét àlles : Hétt ésch’s d’r drétt Tà, dàss àlles dàs g’schah ésch.
22 Jètzt sénn a Pààr Fràuija üss unserer Métta, dia han uns èrschrèckt, dia sénn friahji àm Gràb g’séé,
23 un si han d’r Leib nét g’funda, un han a Erschienung vu Angel g’sah, dia han g’saidt, ar labt.
24 A Pààr vu uns sénn ààna zum Gràb gànga un han a Sàch g’funda, wia’s di Fràuija g’saidt han, àwer éhna han si nét g’sah.
25 Ar hàt zu éhna g’sprocha : O éhr dummi Litt, èjri Harza sénn züa füül, àll dam zu glàuiwa wàs di Prophéta verkènda han !
26 « Hàt d’r Chrìschtüs nét àlles dàs müassa erlieda un so én sini Herrligkeit iizugéh » ?
27 Ar hàt àng’fànga bim Moses un durch àlli Prophéta un hàt éhna erklärt, wàs én d’r gànza Schréft vu éhm g’saidt wura ésch.
28 Àls si näher an s’Dorf kumma sénn, wu si ààna han wèlla, hàn si d’r Iidruck kà ar wéll wittersch géh.
29 Àwer si han éhna g’néétigt un han g’sprocha : Blieb bi uns ; dènn as wérd Owa un d’r Tàg neigt séch. Ar ésch mét éhna inna gànga un ésch gébléwa.
30 Un wahrend ar mét éhna àm Tésch g’sassa ésch, hàt ar s’ Brot g’numma. Ar hàt gédànkt, hàt’s gébrocha un hàt’s éhna gaa.
31 Do han séch éhri Auiga g’œffnet un si han éhna erkènnt; ar àwer, ésch üss éhrer Sécht verschwunda.
32 Si han unter séch g’saidt : Han nét unseri Harza gébrènnt én uns, àls ar mét uns g’rèdt hàt uff’m Wag un uns di Schréft erklärt hàt ?
33 Si sénn zur salwa Stund gliech uffg’stànda, sénn noch Jérusalèm z’ruckkéhrt, han di Èlfa un dia wu bi éhna versàmmelt g’séé sénn, g’funda.
34 Dia han éhna g’saidt : Ja as ésch wohr. D’r Hèrr ésch ufferstànda un ésch ém Simon erschééna.
35 Si han éhna verzèhlt, wàs uff’m Wag g’schah ésch, un wia si éhna erkènnt han àls ar s’Brot gébrocha hàt.