32 Jésus ésch mét sina Jénger àn a G’land kumma, nàmens Géthsémané. Ar hàt zu sina Jénger g’saidt : Bliewa do bis éch fèrtig gébatta hàn.
33 Ar hàt d’r Pétrüs un d’r Jàkobus un d’rJohànnes mét séch g’numma un hàt ààg’fànga séch zu erschrècka und zu bànga,
34 un hàt zu éhna g’sprocha : Mini Séél ésch bétriabt bis én d’r Tod; bliewa do un wàcha !
35 Un ar ésch a wénig witterscht gànga, hàt séch uff d’r Boda g’worfa un hàt gébatta, dàss, wènn as méglig war, dia Stund àn éhm vorbèi géht,
36 un hàt g’sprocha : Abba, mina Vàtter, àlles ésch Dér méglig; némm da Kèlch awag vu mér ! Doch, nét wàs éch wéll, sundern wàs Dü wétt !
37 Un ar ésch kumma un hàt si schlofend g’funda, un hàt zum Pétrüs g’saidt : Simon, schloofsch dü ? Bésch dü nét ìmstànd a Stund zu wàcha ?
38 Wàcha un batta, dàss éhr nét én Versüachung kumma! D’r Geischt ésch g’wéllig, àwer s’Fleisch ésch schwàch.
39 Ar ésch wédder gànga un hàt gébatta mét da namliga Wœrter.
40 Ar ésch z’ruck kumma un hàt si wédder schlofend g’funda, dènn éhri Auiga sénn schwar gséé un si han nét g’wésst wàs si éhm fér a Àntwort sollta gaa.
41 Un ar ésch zum drétta mol kumma un hàt zu éhna g’sprocha: Wann éhr witterscht schlofa un rüahja ? As ésch so witt, di Stund ésch kumma. Éhr wara sah, d’r Mènschasuhn wérd éwerlééfert én d’Hand vu da Sénder.
42 Stéhn uff, kumma, mér géhn ! Da wu méch verrotet kummt!