1 A Unterwiesung Asafs. Mi Volk, héér mini Léhr, gann Àcht, neiga èijri Ohra zu da Worta vu minem Mund:
2 Éch wéll én Gleichnissa rééda, un wéll èrklära di Géheimnissa vu d’r Vergàngaheit.
3 Wàs mér g’héért han un wéssa, un unseri Vatter uns verzéhlt han,
4 dàs wann mér unsera Nochkumma nét verschwiega, àwer éwertràga àn d’nachscht Généràtion, dàs ésch : Di Titel vu YAHWEH, sini Màcht, un sini Wunder wun ar g’màcht hàt.
5 Ar hàt a Zeugnis uffg’stèllt én Jakob, un én Israël hàt ar a G’sètz gaa, ar hàt én unsera Vorfàhra béfohla, dàs éhrna Kénder zu léhra ;
6 domìt di nachscht Généràtion dàs weisst, un di Kénder wu noch gébora wara, dàss wènn si erwàchsa sénn oï éhrna Kénder dàs verkénda;
7 un so éhrni Hoffnung uff GOTT sètza, un Gottes Tàta nét vergassa, sundern sini Gébota hàlta ;
8 un dàss si nét wara wia éhrni Vatter, a àbtrénnigi un a wéderspanschtigi Généràtion, a Généràtion mét’ma unbéstandiga Harz, un mét’ma untrèija Geischt, GOTT géganéwer.