28 Di Rebekka ésch Heim g’rènnt um àlles ém Hüss vu d’r Müater zu verzéhla.
29 Si hàt a Brüader g’hà da hàt Laban g’heissa; un d’r Laban ésch zu dam Mànn g’rènnt àm Brunna.
30 Dènn glich wu ar d’r Réng un di Armreifa àn da Hand vu siner Schwèschter g’sah hàt un di Worta vu d’r Rébékka g’héért g’hà hàt : Dàs ésch wàs d’r Mànn zu mér g’sait hàtt. D’r Laban ésch zu dam Mànn kumma un hàt éhna g’funda àm Brunna bi da Kàméler stéh.
31 Ar hàt zu éhm g’sait : Kumm inna dü g’sagneter vu YAHWEH ! Wurum stésch dü dussa ? Wènn éch s’Hüss süfer g’màcht hàn un oï Plàtz fér di Kàmèler g’réschta hàn.
32 D’r Mànn ésch én s’ Hüss gànga un hàt di Kàméler àbg’schérrt. Ma hàt Stràui un Füater én da Kàméler gaa, un Wàsser fér éhna un sini Bégleiter, fér éhri Fiass zu wascha.
33 Ma hàt éhm s’Assa vorgstèllt, àwer ar hàt g’sprocha: Ech wéll nét assa vor èbb éch g’sait hàn wàs éch zu sàga hàn. Rèdt, hàt d’r Laban éhm g’àntworta.
34 Ar hàt g’sprocha: Ech bén d’r Dianer vum Abraham.
35 YAHWEH hàt mina Hèrr rich b’sagnet so dàss ar machtig wura ésch un AR hàt éhm viel Schééf un Rénder, Sélwer un Gold, Dianer un Magd, Kàméler un Esel gaa.
36 Sara, di Fràui vu minem Hèrr, hàt én éhrem hocha Àlter éhm a Suhn gébora; ar hàt éhm àlles éwergaa wàs ar hàt.
37 Ar hàt méch a Eid màcha zu schwééra: Dü sollsch minem Suhn kè Fràui namma vu da Tœchtra vu da Kanaaniter, én dam Lànd wu éch wohn.
38 Schwéér én mini Fàmélia zu géh, én minem Vàtters Hüss, dèrt némm minem Suhn a Fràui.
……
39 – 67 D’r Abraham verzéhlt wia àlles wunderbàr àbg’loffa ésch.
……
49 Jètzt, wènn éhr minem Hèrr Fréndschàft un Trèija béwiesa wann, so sàga’s mér; wènn nét, léén méch’s oï wéssa ob éch Lénks oder Rachts soll géh.
50 D’r Laban un d’r Bétuël han gàntworta: Dàs kummt vu YAHWEH; mér kènna nix do d’rzüa sàga, wéder Güates noch Bééses.
51 Di Rébékka ésch vor dér. Némm si un gàng, dàss si di Fràui vum Suhn vu dinem Hèrr wurd, wia YAHWEH g’rèdt hàt.
52 Wu d’r Dianer vum Abraham dia Wèrter g’héért hàt, hàt ar séch tiaf bis zum Boda g’neigt vor YAHWEH.
53 D’rno hàt ar sélwrigi un goldigi Sàcha hèrvor gébrocht un Kleider, un hàt si én d’r Rébékka gaa; oï én éhrem Brüader un éhrer Müater hàt ar koschtbàri G’schanker gaa.
54 Si han gétrunka un gassa, ar un sini Dianer un han di Nàcht dèrt verbrocht. Âm Morga sén si uffgstànda un ar hàt g’sait: Léén méch zu minem Hèrr zuruck géh.
55 Ehra Brüader un éhri Müater àwer han g’sprocha: Loss doch dàs Maidla noch a pààr Tag, wénigschtens zéhna, bi uns bliewa; d’rno sollsch dü furtziaga.
56 Ar àwer hàt gàntworta: Hàlta méch nét uff; YAHWEH hàt g’màcht dàss mini Reiss zum Erfolg wurd. Léén méch zu minem Hèrr ziaga
57 Do han si g’sprocha: Mér wann dàs Maidla riafa un hééra wàs as do d’rzüa sait.
58 Si han di Rébékka g’rüafa un han zu éhr g’sait: Wétt dü mét dam Mànn furtziaga? Si hàt gàntworta: Ja éch wéll.
59 So han si di Rébékka, éhri Schwèschter, lossa furtziaga mét éhrer Àmma, mét d’m Abraham sinem Dianer un sini Géfolgslitt.
60 Si hàn di Rébékka b’sagnet un han zu éhra g’sait: Dü unseri Schwèschter, wàchs so viel toïsigmol mol toïsig un di G’schlacht soll di Pforta vu dina Fénd bésétza.
61 Rébékka hàt séch mét sina Dianerinna uffg’màcht, han séch uff di Kàméler g’sètzt un sén ém Mànn nooch gànga. Und d’r Dianer hàt di Rébékka g’numma un ésch furtgézoga.
62 Isaak ésch vum Brunna Lahai Roi (d’r Làwandig wu séht) kumma un hàt ém Südlànd (Négèv) g’labt.
63 Ar ésch géga d’r Owa uff s’Fald üssagànga zum bata ; ar hàt sini Auiga g’lépft un hàt Kàméler g’sah kumma.
64 Di Rébékka hàt éhri Auiga g’lépft un hàt d’r Isaak g’sah;
65 si ésch g’schwénd vum Kàmél àwa un hàt zum Dianer g’sait: Wér ésch da Mànn wu uns uff’m Fald entgéga kummt? D’r Dianer hàt g’àntworta: Dàs ésch mina Hèrr. Do hàt si éhra Schleier g’numma un hàt séch umhéllt.
66 D’r Dianer hàt ém Isaak àlles verzéhlt wàs ar g’màcht hàt.
67 Isaak hàt si éns Zèlt vu siner Müater g’fiahrt un hàt di Rébékka g’numma, un si ésch sini Fràui wura; ar hàt si g’liabt. So ésch Isaak gétrééschtet wura éwer d’r Verluscht vu siner Müater.