1 D’r Abraham ésch àlt g’séé, bétàgt én sina Johra, un YAHWEH hàt éhna én àllem b’sagnet.
2 D’r Abraham hàt zum älteschta vu sina Dianer, Verwàlter vu sim gànza Eigatum, g’sprocha: Lèg dini Hànd unter mini Huft,
3 un schwéér mér bi YAHWEH, d’r GOTT vum Hémmel un d’r GOTT vu d’r Arda, dàss dü minem Suhn kè Fràuï némmsch vu da Tèèchtra vu da Kanaaniter, bi dana wu éch wohn,
4 sundern, gàng én mi Heimetlànd un zu miner Verwàndschàft un némm én minem Isaak dèrt a Fràuï.
5 D’r Dianer hàt g’àntworta: Wia ésch’s, wènn dàs Maidla mér nét folgt én dàs Lànd ? Soll éch d’rno dina Suhn én s’ Lànd z’ruck brénga, vu dam wu dü üssagézoga bésch ?
6 D’r Abraham hàt éhm g’àntworta: Hiat déch jo d’rvor, dàss dü mina Suhn wéder dèrt àna bréngsch.
7 YAHWEH, d’r GOTT vum Hémmel hàt méch vu minem Vàtters Hüss un vum Lànd vu minem Volk g’numma, hàt zu mér g’sprocha un mér g’schwora : Dàs Lànd wéll ECH én dina Nochkumma gaa. ÀR wérd dér sina Angel vor dér harschécka, dàss dü a Fràuï minem Suhn dèrt némmsch.
8 Wènn dàs Maidla àwer dér nét folga wéll, so bésch dü entbunda vu dam Eid. Àwer bréng mina Suhn nét dèrt ààna.
9 Do hàt d’r Dianer sini Hànd unter d’Huft vum Abraham, sina Herr g’lègt, un hàt’s éhm g’schwora.
10 D’r Dianer hàt zéh Kàmeler vu da Kàmeler vu sim Hèrr g’numma un ésch furtgézoga. Ar hàt àlli Giater vu sim Hèrr zu Verfügung g’hàà un ésch noch Aram Naharaiim (Mésopotania: zwéscha da Fléss), zu d’r Stàdt vum Nahor gézoga.
11 Do hàt ar di Kàmeler lossa ànaknèija, üsserhàlb vu d’r Stàdt, noch àm Brunna, géga d’r Owa, um di Zitt wu di Tèèchtra pfléga Wàsser zu schèpfa.
12 Un ar hàt g’sprocha : YAHWEH, GOTT vu minem Hèrr Abraham, loss’s mér hétta g’lénga, un zeig Dini Bàrmharzigkeit ém Abraham, minem Herr !
13 Lüag, éch stànd bi dar Brunnaquall, un di Tèèchtra vu da Litt üss d’r Stàdt wara üssakumma fér Wàsser zu schèpfa.
14 Wènn jètzt a Maidla kummt, un éch éhm sàg : Neig dina Krüag un loss méch trénka, un wènn as d’rno sàga wérd : Trénk, éch wéll oï dini Kàmeler tranka, dàs ésch dàs wu Dü én Dinem Dianer Isaak b’schart hàsch. Àn dam wéll éch erkènna, dàss Dü minem Hèrr Dini Bàrmharzigkeit gézeigt hàsch.
15 Vor èbb ar üssg’rèdt g’hàà hàt, do ésch d’Rébékka üssakumma, Tochter vum Bétuël, d’r Suhn vu d’r Milka, d’Fràui vum Nahor, d’r Brüader vum Abraham, un dia hàt a Krüag uff éhrer Schulter gétraït.
16 Dàs Maidla ésch séhr schéén g’séé, ém Stànd vun’ra Jungfràuï, kè Mànn hàt si noch bériart g’hàà. Si ésch zum Brunna àwa gànga, hàt d’r Krüag g’féllt un ésch hochg’stééga.
17 Do ésch d’r Dianer éhr èntgéga g’rènnt un hàt g’sait : Loss méch a wénig Wàsser üss dinem Krüag trénka.
18 Un si hàt g’sprocha: Trénk, mi Hèrr ! Glich hàt si d’r Krüag uff éhri Hand àwagloo, un hàt éhm zu trénka gaa.
19 Wu ar fertig gétrunka g’hàà hàt, hàt si zu éhm g’sait : Ech wéll én dina Kàméler oï schèpfa bis àlli génüa gétrunka han.
20 Si hàt g’schwénd éhrna Krüag én d’r Trog g’laart un ésch g’rènnt zum Brunna um zu schèpfa fér àlli sini Kaméler.
21 D’r Mànn hàt si ém Stélla béobàchtet un séch g’frogt ob YAHWEH én siner Reis Erfolg gaa hàt oder nét.
22 Àls àlli Kàmeler gétrunka g’hàà han, hàt ar éhra a goldiga Réng, a hàlwa Schèkel schwar, un zwei goldigi Àrmreifa, zéh goldigi Schèkel schwar, àgépàsst,
23 un hàt g’sait: én wém sini Tochter bésch dü ? Dàs sàg mér doch ! Ésch oï Plàtz én dinem Vàtters Hüss fér uns zu éwernàchta ?
24 Si hàt zu éhm g’sprocha : Éch bén di Tochter vum Bétuël, d’r Suhn vu d’r Milka, da wu si ém Nahor gébora hàt.
25 Witterschrt hàt si zu éhm g’sait: Stràuï un Füater ésch génüa vorhànda bi uns un oï Plàtz zum Ewernàchta.
26 Do hàt séch d’r Mànn tiaf gébeuigt un zu YAHWEH gébata:
27 Gélobt ésch YAHWEH, d’r GOTT vu minem Hèrr Abraham; Ar hàt Sini Bàrmharzigkeit un Trèija vu minem Hèrr nét wicha loo; dènnYAHWEH hàt méch g’ràdüss zum Hüss vu da Briader vu minem Hèrr g’fiahrt.