32 Wènn di Tota nét uferstéhn, d’rno « léen uns assa un trénka; dènn morn sén mér tot » ( Jesaya 22,13).
35 As kènntig jémànd froga : Wia wara di Tota uferstéh, un mét wàs fér’ma Kèrwer wara si kumma ?
36 Dü Nàrr : Wàs dü saaïsch (semer), wérd nét làwandig, wènn’s nét stérbt.
37 Un wàs dü saaïsch, ésch jo nét d’r Kèrwer, wu wara soll, sundern a blosses Kèrnla, wia vu Waiza oder vu èbis ànders.
38 GOTT àwer gébt éhm a Kèrwer, wia Ar wéll, ém a jéda Sooma sina eigena Kèrwer.
39 Nét àlles Fleisch ésch s’namliga Fleisch, sundern a ànder Fleisch han d’ Mènscha, a ànders s’viarbeiniga Véh, a ànders d’Végel, a ànders d’Fésch.
40 Un as gébt hémmlischi Kèrwer un ardischi Kèrwer; àwer a àndri Herrligkeit han di hémmlischi un a àndri di ardischi.
41 Ânderscht ésch d’r Glànz vu d’r Sunna, ànderscht d’r Glànz vum Mond; ànderscht d’r Glànz vu da Starna; a jéda Starn unterscheidet séch vum a àndra durch d’r Glànz.
42 A so ésch’s oï mét d’r Uferstéhung vu da Tota: d’r Kèrwer wérd mét d’r Vérwasung g’saaït; ar stéht uf unverwaslig.
43 Ar wurd àrmsélig g’saaït; un wurd én Herrligkeit uferstéh. Ar wurd én Schwàchheit g’saaït, un wurd én Kràft uferstéh.
44 Ar wurd àls séliger-nàtirliger- Kèrwer g’saaït, un wurd àls geischtiger Kèrwer uferstéh. Wènn’s a séliger Kèrwer gébt, so gébt’s oï a geischtiger Kèrwer.
45 So stéht’s oï g’schréwa :
D’r èrscht Mènsch, Âdàm, ésch zu’n’ra lawandiga Séel wura;
D’r lètscht Âdàm, ésch zu’ ma làwandigmàchenda Geischt wura.