D' Eva hàt génumma éhri schlèmschti Wàhl,
hàt nét kènna wédderstéh ém Siassa vun' ra Stémm,
d'r Glànz vu einer Frucht kàt verdorwa s' bèschta Màhl,
nia kànn si dàs verdàuija un so àlli Mènscha némm;
D'r Flüach hàt vu jètzt gétroffa di viela G'schlachter,
niama ésch verschohnt gébléwa ém wittschta Lànd,
s' Eland hàt g'hüüst, di Trana sénn g'loffa éwer d'G'séchter,
nur Schweis, nur Kriag sénn g'séé: d'r Priis vu dara Schànd.
Généràtiona han séch g'jàgt mét Miahji un Not,
nur én Wéniga ésch d' Fraid gégunt g'séé trotz s' Schénda,
di Sorga, di Krànketa han g'sorgt fér'na friahja Tod,
doch, èbbs Tiafa ém Mènscha hàt glunzt zum Hoffa.
Di Kràft d'r Schöpfung kàt nét nur b'stéh üss Luft un Stàuib,
durch di Liab jàga standig di Starna durch dàs All,
durch di Liab ernähra Plànza àlles éwerhàuipt,
doch d'r Dràng d'r Rèttung plogt salbscht di G'wéssa éweràll.
Toisigi vu Johra hàt gébrucht d' Mènschheits-G'schécht,
zu süacha, zu bélda a schuldlos, édel Wésa,
fér d' Vorséhung gézwunga, vor àller Ewigkeit géréscht,
wu di Erléésung soll béwérka, z'rètta àlli G'wéssa.
Verkéndigt durch a Angel ésch das Wunder kumma,
versprocha vu Prophéta ém üsserwählta Lànd,
Maria voll'r Reinheit, voll'r Schéénheit ésch gébora,
um zu gébära, zu rètta ém Mènscha sina Stànd.
D'r Suhn vum Ewiga hàt g'wàrta uff a einzig Wésa,
géprägt vum éwiga Glànz un voll Séligkeit,
àlli Nàtiona han g'süacht noch dar stélla Grééssa,
nur dia Séhnsucht hàt si gébunda én d'r Einigkeit.
D'r Suhn ésch kumma, hàt verkénda dàs éwiga Wort,
nur s' Güata hàt Ar g'màcht un g'léndert àlli Not,
da Mènscha z'zeiga d'r réchtig Wag zum hééschta Ort,
Maria hàt schwar erdulda éhri Schmàch un Spott.
Si hàt erlabt én'ra Müatter éhri grééschta Schànd,
zu sah hanga d'r Suhn àn da Balga vum a Kriz,
wu séch opfert fér DINI Frèjheit àls hééschtes Pfànd,
àls Müatter zu spiera dàss àlles Güata tüat nutza nix.
Durch d' Unandligkeit hàt si g'schroja dia greul Tàt,
àlli Hémmel han séch g'schlossa zu verzeihja so'na Wàhn,
àlli Hémmel han séch g'oeffnet zu béreita d'r schéénschta Pfàd,
MARIA hàt séch erhowa, zu schrétta uff'ra Kénigsbàhn,
unter éhrna Fiass àlli Planéta, Starna un Sàtàns Tod.
rk