13 Un si han ém Jésus einigi vu da Pharisäer un vu da Ààhanger vum Hérodes g’schéckt, um éhm a Fàlla zu stèlla én sina Worta.
14 Si sén kumma un han zu éhm g’saidt : Meischter, mér wéssa, dàss dü ècht bésch un frogsch noo niama ; dènn dü àchtsch nét uff s’Üssah vu da Mènscha, sundern léhrsch d’r Wag Gottes réchtig. Ésch’s réchtig, dàss ma ém Kaiser Stiira zàhlt oder nét ? Solla mér si zàhla oder nét ?
15 Ar hàt àwer éhri Heuchélei erkènnt un hàt zu éhna g’saidt : Wurum wann éhr méch versüacha ? Brénga mér a Dénàr, dàss éch’na séhn.
16 Un si han éhm eina gébrocht. Do hàt ar zu éhna g’sprocha : Vu wém ésch dàs Béld un di Uffschréft do druff ? Sì han g’àntworta : Vum Kaiser.
17 Do hàt Jésus zu éhna g’saidt : So gan ém Kaiser wàs ém Kaiser g’héért un én GOTT wàs GOTT g’héért ! Un si sénn éwer dia Àntwort gànz éwerràscht g’séé.
18 Àlsdànn sén di Sadduzäer àn éhna kumma, dia léhra as gétt kè Ufferstéhung ; si han éhna g’frogt un g’saidt :
19 Meischter, Moses hàt uns vorg’schréwa : Wénn jémànd stérbt un hénterlosst a Fràui, àwer kè Kénder, so soll sina Brüader sì zur Fràui namma um Nochkumma fér sina Brüader hèrvor zu brénga.
20 Jètzt sén’s àwer séwa Briader. D’r èrscht hàt a Fràui g’numma un ésch g’storwa, ohna Kénder zu hénterloo.
21 D’r zweit hàt si g’numma un hàt oï kè Kénder hénterloo. D’r drétt éwafàlls.
22 Un kènna vu dana séwana hàt Kénder hénterloo. Z’lètscht ésch di Fràui oï g’storwa.
23 Àn d’r Ufferstéhung : wém vu éhna wérd si di Fràui séé ? Dènn àlli séwana han si zur Fràui g’hàà.
24 Jésus hàt zu éhna g’sprocha : Éhr tüan eich érra, wiel éhr wéder di Schréft noch di Kràft Gottes kènna.
25 Wènn di Mènscha vu da Tota ufferstéh wara, so wara si némm hiirota, dènn si wara wia Angel ém Hémmel.
26 Jètzt, éwer di Toda wu ufferstéhn, han éhr nét ém Büach vum Moses g’lasa, én d’r G’schécht vum Dornbusch, wia GOTT zu éhm g’rèdt hàt un g’saidt : Ech bén d’r GOTT vum Abraham un d’r GOTT vum Isaak un d’r GOTT vum Jakob ?
27 GOTT ésch nét a GOTT vu da Toda, sundern vu da Lawenda. Éhr sén gànz ém Ìrrtum !