32 Si sénn uff’m Wag g’séé uff Jérusalem uffa zu géh ; Jésus ésch vorg’loffa, un si sénn erstüünt g’séé ; un dia wun éhm nog’folgt sénn han séch g’fèrrcht. Wédderum hàt ar di Zwèlf zu séch g’numma um éhna zu sàga wàs éhm wédderfàhra wérd :
33 Jetzt géhn mér uff noch Jérusalem un d’r Mènschasuhn wérd én da Hohapriaschter un da Schréftgéléhrta üssg’léfert, un si wara éhna zum Tod verurteila un én da Heida éwergaa.
34 Si wara éhna verspotta, un ààspèija, un geissla, un tééta, un noo drèji Tag wérd ar ufferstéh.
35 Do sénn d’r Jakobus un d’r Johànnes, di Séhn vum Zébédäus zu éhm gànga un han g’sprocha : Meischter, mér mèchta dàss dü fér uns màchsch wàs mér déch bétta wara.
36 Ar hàt zu éhna g’sprocha : Wàs wan éhr dàss éch fér eich màch ?
37 Si han zu éhm g’saidt : Schank uns dàss mér sétza eina zu diner Rachta un eina zu diner Lénka én diner Herrlichkeit.
38 Jésus hàt zu éhna g’sprocha : Ehr wéssa nét wàs éhr bétta. Kènna éhr d’r Kèlch trénka wu éch trénk, oder eich taïfa loo mét d’r Taïf wu éch gétaïft wur ?
39 Si han zu éhm g’sprocha : Ja, dàs kènna mér. Jésus hàt zu éhna g’saidt : Ehr wara zwàr d’r Kèlch trénka, da wu éch trénk, un gétaïft wara mét dar Taïf wu éch gétaïft wur;
40 àwer mét da Sétz zu miner Rachta oder zu miner Lénka, dàs stéht mér nét züa, dàs zu gaa, sundern dàs wérd dana z’teil, fér dia wu d’r Vàtter béstémmt hàt.
41 Als di àndra Zéhna dàs g’héért han sénn si unwéllig wura éwer d’r Jakobus un d’r Johànnes.
42 Jésus hàt si zu séch g’rüafa un zu éhna g’rèdt : Ehr wéssa, dia wun àls Hèrscher galta, hàlta éhri Vèlker unterdruckt un di Machtiga tüan éhna G’wàlt ààtüa.
43 Àwer so soll dàs unter eich nét séé; sunder wèr gross wéll séé unter eich, da soll èjira Dianer séé;
44 un wèr unter eich d’r Erscht wéll séé, da soll d’r Sklàv séé vu àlla.
45 Dènn d’r Mènschasuhn ésch nét kumma um bédiant zu wara, sundern dàss ar diant un si Lawa gétt àls Léésegald fér vieli.