13 D’r Paulus un dia wun met ehm g’see sen, sen met d’m Scheff vu Paphos àbg’fàhra un sen en Perge en Pamphilien ààkumma. D’r Johànnes hàt sech vu ehna getrennt un esch noch Jerusalem z’ruckkehrt.
14 D’r Paulus un d’r Barnabas sen vu Perge witterscht gezoga un sen en Antiochia en Pisidien ààkumma. Si sen àm Sabbat en d’Synagoge gànga un han Plàtz g’numma.
15 Noch d’r Lasung vum G’setz un vu da Propheta han d’Vorsteher vu d’r Synagog ehna metteila loo : Liawi Briader, mechta’n ehr s’Volk en ebis ermàhna, so reeda.
16 D’r Paulus esch ufg’stànda un hàt met d’r Hànd g’wunka un hàt àg’fànga zu reeda : Ehr Manner vu Israel un ehr Litt wun Gott fèrcha, heera züa !
17 D’r GOTT vu dam Volk Israel hàt unsri Vatter erwählt un hàt dàs Volk gross g’màcht wu si Frèmdlénga g’see sen em Lànd vu Ägypta, un AR hàt si met stàrkem Ârm vu dert üssa g’fiahrt.
18 Wahrend viarzig Johr hàt AR sech um si g’sorgt en d’r Wüsta,
19 un hàt sewa Velker em Lànd Kanaan vernechta um ehna dàs Lànd àls Erbschàft zu ewergaa;
20 Nochar, wahrend viarhundertfufzig Johra hàt AR ehna Rechter gaa bis zur Zitt vum Prophet Samuel.
21 Un vu do àb han si um a Kenig gebetta; un Gott hàt ehna d’r Saul gaa, d’r Suhn vum Kisch, a Mànn üssem Stàmm Benjamin, fer viarzig Johr.
22 Nochdam às GOTT ehna verstossa g’hàà hàt, hàt AR Dàvid zu ehrem Kenig erhowa, vu dam AR beziegt hat: ECH hàn Dàvid g’funda, d’r Suhn vum Isaïas, a Mànn noch Minem Harz, wun Mina gànza Wella wurd màcha.
23 Üs dam G’schlacht hàt GOTT, wia AR’s verheissa hàt ehna a Retter fer dàs Volk Israel erweckt : Jesus,
24 nochdam às Johànnes, vor eb Jesus ufgetratta esch, em gànza Volk Israel di Taif vu d’r Büass gepredigt g’hàà hàt.
25 Wun d’r Johànnes àm And vu sinem Lauïf g’see esch, hàt ar g’sait : ech ben net da, wun ehr mech derfer hàlta; àwer sahn, as kummt Eina no mer, un ech ben net werdig di Bandel vu Sina Sàndàla ufzumàcha.
26 Ehr Manner, liawi Briader, ehr Sehn üssem G’schlacht Abrahams, un ehr wu GOTT fèrcha, èich esch’s Wort vum Heil g’scheckt.
27 Denn di Ïwohner vu Jerusalem un ehrni Vorsteher han di Worta vu da Propheta, dia wun àn jedem Sabbat vorg’lasa wara, met ehrem Urteilsspruch erfellt, wiel si Jesus net èrkennt han.
28 Un obwohl si nix àn Ehm g’funda han, wun d’r Tod verdiant hat, han si d’r Pilàtüs gebetta, ehna umzubrenga.
29 Noch dam si àlles vollandet g’hàà han wàs vu Ehm g’schrewa steht, han si Ehna vum Holz g’numma un han’na en a Gràb g’legt.
30 Âwer Gott hàt’na uferweckt vu da Toda;
31 un Ar esch àn vieli Tag en dana erscheena wun met Ehm vu Galiläa noch Jerusalem ufagànga sen; dia sen jetzt sini Ziega vor’em Volk.
32 Un mer verkenda èich dia Güat-Botschàfft : s’ Verspracha wun GOTT en unsera Vatter g’màcht hàt,
33 hàt AR fer uns, ehrni Kender erfellt, endam às AR Jesus uferweckt hàt; wia’s em zweita Psàlm g’schrewa steht ( Ps. 2,7) : « Dü besch Mina Suhn, hétt hàn ECH Dech gezeugt. »
34 Dàss GOTT Ehna uferweckt hàt vu da Tota ohna dàss Ar di Verwasung g’sah hàt, hàt GOTT a so Verheissa ( Jesaja 55,3): “Eich geb ECH di Heiliga un sech’ra Sàcha wu em David versprocha g’see sen ”.
35 AR hàt àn’ra àndra Stella oï g’sait (Ps. 16,10) : “ DÜ wursch net züagaa dàss Dina Heiliger di Verwasung seht.”
36 Nochdam às Dàvid zu siener Zitt em Wella Gottes gediant g’hàà hàt, esch ar g’storwa, zu sina Vatter versàmmelt wura, un hàt di Verwasung erlabt.
37 Da àwer, wun GOTT uferweckt hàt, hàt di Verwasung net erlabt.
38 Liawi Briader, ech mècht dàss ehr begriffa, dàss durch Ehna di Vergawung vu èjira Senda verkendet wurd, un oï dia wun s’Gesetz Moses net hàt kenna rachtfertiga.
39 Durch Ehna wurd a jeda Mensch wu àn Ehna glauibt gànz g’rachtfertigt.
40 Gann àcht, dàss ewer èich net kummt wàs en da Propheta g’sait esch :
41 « Lüaga ehr Veràchter, sen verwundert, verschwenda un gehn zu nix, denn Ech vollbreng a Wark, en èjira Tag, wu ehr net kenna glauiwa
wenn’s èich jemànd verzehlt » ! ( Habakuk 1,5 )