20 Herodes esch zornig g’see ewer di Litt vu Tyrus un Sidon. Si sen àwer einig wura un sen g’meinsàm zu ehm kumma un han Blastus, d’r Kàmmerer vum Kenig ewer-rèdt, un han um Freeda gebeta, wiel ehra Lànd sini Nàhrung üs’m Lànd vum Kenig bekumma hàt.
21 Âm a fescht-g’setzta Tàg hàt Herodes s’ keniglicha G’wànd àg’legt, hàt sech uf d’r Thron g’setzt un hàt a Red g’hàlta.
22 S’Volk hàt ehm züagrüafa : Dàs esch d’ Stemm Gottes un net dia vum a Mensch.
23 Pletzlig hàt ar a Schlàg vum Angel vum Herr bekumma, wiel ar Gott net di Ehr gaa hàt. D’ Werm han ehna g’frassa un ar hàt sina Geischt ufgaa.
24 Un s’ Wort Gottes esch g’wàchsa un hàt sech verbreitet.
25 D’r Barnabas un d’r Saulus sen z’ruck kehrt, noch dam às see en Jerusalem di Gàwa ewerreicht g’hàà han, un han d’r Johànnes, met d’m Bienàma Markus, metgebrocht.
K 13, 1-12 V
1 As hàt en Antiocha en d’r Gemeinda, Propheta un Lehrer gaa, namlig, Barnabas un Simeon g’nennt Niger, un Luzius vu Kyrene un Manaën, da wu met’m Làndesferscht Herodes erzoga wura esch, un noch Saulus.
2 Wahrend às si em Herr gediant han un g’fàschta han, hàt d’r heiliga Geischt zu ehna g’sprocha : Sondra Mer Barnabas un Saulus üs fer dàs Warck wun ech si d’rzüa berüafa hàn.
3 Si han g’fàschta un han gebata un han d’ Hand uf si g’legt un han si lossa furtgeh.
4 Nochdam às si furtg’sàndt wura sen vum heiliga Geischt, sen si uf Seleuzia kumma un vu dert met’m Scheff noch Zypra.
5 Si sen en di Stàdt Salamis kumma un han en da Juda s’ Wort Gottes en da Synagoga verkenda; si han oï d’r Johànnes àls Helf bi sech g’hàà.
6 Wun si di gànz Ensel bis noch Paphos durchzoga g’hàà han, han si a Zauiwerer un fàlscha Prophet getroffa, a Jud, nàmens Barjesus;
7 da hàt zum Kreis vum Statthàlter Sergius Paulus g’heert ; dàss esch a sehr intelliganta Mànn g’see. Ar hàt Barnabas un Saulus zu sech g’rüafa un hàt s’ Verlànga kàà dàs Wort Gottes zu heera.
8 D’r Zauiwerer Elymas - so esch sina Nàma ewersètzt wura- hàt sech ehna wedersetzt, un hàt versüacht d’r Stàtthàlter vum Glauiwa àbzuhàlta.
9 Saulus àwer, wun oï Paulus heisst, voll vum heiliga Geischt, hàt ehna ààglüagt
10 un hàt g’sait : Dü Suhn vum Tèifel, voll Henterlescht un àller Bosheit, dü Fend vu àller Gerachtigkeit ! Heersch dü net uf di g’ràda Wag vum Herr krumm zu màcha ?
11 Jetzt lüag, di Hànd vum Herr kummt ewer dech, un dü wursch blend wara, un d’ Sunna a zitlàng net sah ! Uf d’r Stella esch di Dunkelheit un di Fenschternis ewer ehna g’fàlla, un ar esch umhar gànga un hàt èber g’süacht wun ehna àn d’r Hànd hàt kenna fiahra.
12 Wun d’r Stàtthàltar dàs gsah hàt wàs do g’schah esch, esch ar gläuwig wura un hàt sech verwundert ewer di Lehr vum Herr.